De vader van Max is overleden toen hij zeven jaar oud was. Dat maakte een erg grote indruk op hem. Hij heeft zijn herinneringen goed weggestopt en werkt hard als hovenier. Zijn zusje Jennie is twee jaar jonger en kan zich juist heel weinig herinneren. Ze wil eindelijk weten wat er destijds precies is gebeurd. Hun moeder leeft nog en woont op Ibiza met haar nieuwe vriend. Die laat haar echter vallen als een baksteen als ze begint te dementeren. Hij zorgt dat ze terugvliegt naar Nederland, waar Max en Jennie zich over haar ontfermen. Ook oom Ed wil helpen, net als twintig jaar geleden. Dat is opvallend, omdat ze in de tussentijd amper contact hebben gehad.
Verder lezenGraafdier – Nikki Dekker
Op het internationaal literatuurfestival in Utrecht (ILFU) hield Nikki Dekker een prachtige presentatie, waardoor ik haar tweede boek Graafdier graag wilde lezen. Haar debuut Diepdiepblauw vond ik fijn, maar ik heb er niet over geblogd, omdat ik niet zo goed wist hoe. Ik weet nog dat het gaat over zeedieren en over genderidentiteit. In de bieb staat het bij de literatuur. Graafdier staat bij de informatieve boeken. In allebei filosofeert Nikki over de wereld om ons heen.
Nikki is uitgenodigd om te schrijven over natuurgebied de Groote Peel en daarom zit ze daar een aantal dagen in een vakantiewoning. ‘Jij houdt erg van de natuur, hè!’ krijgt ze weleens te horen, maar zelf vindt ze dat ze er weinig van weet. Ze kan bijvoorbeeld maar een paar vogelsoorten herkennen. Voor deze schrijfsessie heeft ze een grote stapel boeken over natuur meegenomen, waar ze interessante weetjes uit opdiept. En ze heeft gesprekken met kenners van het gebied, soms op afspraak en soms doordat ze hen tegenkomt.
Verder lezenA court of thorns and roses – Sarah J. Maas
De populaire fantasy-serie A court of thorns and roses staat al een tijd op mijn lijstje en ik begin vol verwachting aan het eerste deel. Dat begint goed, met een mooi beschreven winters bos waarin Feyre op zoek gaat naar voedsel voor haarzelf, haar vader en haar zussen. Het is er uitgestorven, maar dan ziet ze een hinde en dan zelfs een wolf. Ze schiet beide neer met haar pijl en boog. Een paar dagen later komt een andere wolf langs bij het armoedige huisje waar het gezin woont. Het blijkt geen gewone wolf, maar een elvenwolf te zijn. Hij komt de dood van zijn vriend wreken en Feyre wordt meegenomen.
De wolf verandert in een mensengedaante en vertelt dat hij Tamlin heet. Feyre moet op zijn landgoed gaan wonen, waar het altijd lente is. Het is er prachtig, maar Feyre vraagt zich af hoe ze daar haar dagen zal doorbrengen. Ze wil terug naar haar familie, hoe armoedig het ook was. Feyre krijgt advies van verschillende elven en wezens, maar meestal slaat ze dat in de wind en dan komt ze weer in de problemen. Ze lijkt me nogal wispelturig. Op een gegeven moment komt ze erachter dat de elven te maken hebben met een soort aandoening die hun magie heeft beïnvloed. Ik begrijp het niet helemaal, maar lees stug door.
Verder lezen22 banen – Caroline Wahl
Een debuut over een wiskundestudent die graag zwemt, dat moet ik lezen! Het is zomer en Tilda gaat elke dag zwemmen, altijd 22 baantjes. Ze is bijna toe aan de afstudeerscriptie van haar studie wiskunde. Een hoogleraar heeft haar gewezen op een promotieplek in Berlijn en aangemoedigd om te solliciteren. Als ze wordt aangenomen, zal ze moeten verhuizen. Dat betekent dat haar zusje Ida alleen achter zal blijven bij hun moeder, die alcoholist is.
Ida is ook een slim meisje en ze is nu tien jaar oud. Toen ze werd geboren, dronk hun moeder al te veel, maar blijkbaar heeft dat geen invloed gehad op Ida’s hersenen. Tilda heeft altijd voor Ida gezorgd: ze bracht haar naar de kleuterschool en haalde haar weer op. Nu het zomervakantie is, heeft ze bedacht wat Ida kan gaan doen. Ze kan bijvoorbeeld mee naar het zwembad, maar dat wil ze alleen als het regent. Eerst begrijp ik dat niet, maar ik vermoed dat ze het anders te druk vindt. Overdag gaan de zussen meestal naar de bibliotheek van de universiteit. Daar kan Tilda studeren en Ida leest en tekent.
Verder lezenRouwdouwers – Falun Ellie Koos
Een tijd geleden las ik in dagblad Trouw een indrukwekkend artikel van Falun Ellie Koos, die net was gedebuteerd als romanschrijver. Het gaat over de waarde van kunst, waaronder literatuur. Wat het opvallend maakt is dat deze jonge kunstenaar niet uit een familie komt waar kunst of boeken belangrijk worden gevonden, integendeel. Dat kan ik wel concluderen na het lezen van Rouwdouwers, dat duidelijk autobiografische elementen heeft.
De toon wordt in de eerste regels al gezet: Ada bracht haar kindertijd niet door in een warm, veilig nest. Haar eerste herinnering is aan de geboorte van haar broertje, als ze twee jaar is. Het wordt rauw beschreven. Ada’s ouders zijn dan nog bij elkaar. Ze zijn dan nog maar begin twintig. De herinneringen zijn opgeschreven in de je-vorm, gericht aan het broertje.
Verder lezenDe huishoudster en de professor – Yoko Ogawa
In 1992 krijgt een wiskundeprofessor in Japan zijn tiende huishoudster. Blijkbaar is hij geen makkelijke klant. Deze huishoudster heeft inmiddels tien jaar ervaring, dus ze gaat er met zelfvertrouwen op af. Haar nieuwe opdrachtgever is de schoonzus van de professor. Die legt uit wat de situatie is: na een auto-ongeluk in 1975 is het geheugen van de professor aangetast. Alles tot dan toe weet hij nog, maar sindsdien kan hij zich niet meer dan 80 minuten herinneren. De huishoudster zal zich dus elke werkdag opnieuw aan hem moeten voorstellen.
De professor begroet zijn nieuwe huishoudster met ‘Wat is uw schoenmaat’? Om vervolgens uit te weiden over de mooie eigenschappen van het getal dat ze noemt. Ze besluit om interesse te tonen en de professor blijkt heel goed te kunnen uitleggen. Hij is gespecialiseerd in de wiskunde van de hele getallen en is dol op priemgetallen. Hij brengt zijn dagen door met het oplossen van wiskundige vraagstukken waar een geldbedrag mee te verdienen valt. Daarbij maakt hij aantekeningen om zijn falende geheugen te compenseren. Ook heeft hij de gewoonte om briefjes aan zijn kostuum te spelden. Er komt ook een briefje bij met ‘nieuwe huishoudster’, waar hij een portretje bij tekent.
Verder lezenOver de berekening van ruimte III & IV – Solvej Balle
Na deel twee ga ik gauw verder in het derde deel van Over de berekening van ruimte, waarin Tara Selter vastzit in een bepaalde dag. Ze woont een tijdje samen met haar lotgenoot Henry Dale. Allebei hebben inmiddels al meer dan duizend keer deze 18 november meegemaakt. Nu begint Tara haar sociale contacten wel echt te missen, hoewel het daar nog steeds niet veel over gaat. Ze gaat een periode terug naar haar echtgenoot, die ze elke dag weer moet uitleggen waarom ze ineens terug is uit Parijs, waar ze immers op werkbezoek was toen de tijd bleef hangen.
Later komen er nog meer mensen bij die telkens op dezelfde dag wakker worden. Het blijkt dat ze hun gevangenschap in 18 november allemaal heel anders ervaren en ze discussiëren er flink over. Die gesprekken worden niet letterlijk weergegeven, want het draait nog steeds vooral om de ervaringen en gedachten van Tara Selter. Het concept van dit verhaal is niet nieuw (denk aan Groundhog Day), maar de uitwerking is erg origineel en verrassend.
Verder lezenHet zwembad – Libby Page
Journalist Kate woont in Brixton, een wijk in zuid-Londen. Op haar werk schrijft ze stukjes voor de lokale krant, die vaak gaan over weggelopen honden en katten. Ze woont nu al twee jaar in Londen, maar vrienden heeft ze nog steeds niet. Meestal koopt ze een kant-en-klaarmaaltijd en een fles wijn voor het avondeten. Kate heeft regelmatig paniekaanvallen en vraagt zich af wat ze met haar mislukte leven aan moet.
Maar dan krijgt ze een wat grotere opdracht van haar baas: ze moet een artikel schrijven over het lokale buitenzwembad, dat wordt bedreigd met sluiting. Een grote investeerder wil het zwembad kopen om er een besloten tennispark van te maken, voor de mensen uit de dure appartementen die ze al aan het bouwen zijn. Kate gaat erop af en wordt verwezen naar Rosemary. Zij is 86 jaar en ze zwemt al in het Brockwell Lido sinds ze een klein meisje was. Vanuit haar flat kijkt ze uit op het park met het zwembad erin. Elke ochtend trekt ze haar baantjes in het koude water. Rosemary wil zich wel laten interviewen, maar stelt als voorwaarde dat Kate eerst eens gaat zwemmen. Die overwint haar schroom en het koude water doet haar goed.
Verder lezenLalagè wil lezen in 2025
In de laatste week van 2024 las ik het laatste boek van mijn lijstje. Er stonden twintig boeken op, waarvan ik er achttien uitlas. Ik twijfelde of ik weer zo’n lijstje wilde maken, omdat ik meer op gevoel wil kiezen. Maar het is te leuk om dit uit te zoeken en het helpt me om bepaalde boeken eindelijk te gaan lezen. En om door te gaan met nieuwe landen voor mijn leesreis om de wereld. Dus hier zijn 21 titels die ik komend jaar wil gaan lezen!
Eindelijk
Kitchen – Banana Yoshimoto
Albert Willem van Renterghem: de wonderdokter – Rinus Spruit
Hunkeren naar rust – Rick Timmermans
Verboden schrift – Alba de Céspedes
Rond 1950 koopt Valeria een schrift in de tabakszaak bij haar om de hoek in Rome. Het is zondag en de verkoper zegt: dat is verboden! Want eigenlijk mag hij op zondag alleen tabak verkopen. Maar ze haalt hem over en ze begint stiekem te schrijven. Terwijl ze haar diepste gedachten aan het papier toevertrouwt, beschouwt ze haar eigen leven. Is ze wel zo gelukkig als ze zichzelf altijd heeft voorgehouden?
Valeria is 43 jaar, net als ik op dit moment. Toch beschouwt ze zichzelf vaak als een oude vrouw. Haar twee kinderen zijn bijna volwassen: Mirella is 19 jaar en Riccardo een jaar of 22. Terwijl zij hun weg in het leven zoeken, vraagt Valeria af of ze wel de juiste levenskeuzes heeft gemaakt: ze is jong getrouwd met Michele en kreeg daarna al snel kinderen, die overigens zeer gewenst waren. Sinds de oorlog hebben ze het niet breed en daarom is Valeria weer gaan werken. Op kantoor heeft ze steeds meer verantwoordelijkheden gekregen. Maar thuis noemt iedereen haar ‘mama’ en lijken ze op haar neer te kijken, terwijl ze geen moment stil zit. Alleen ’s nachts, als iedereen naar bed is, heeft Valeria tijd voor zichzelf. En dan schrijft ze.
Verder lezen
Lalagè leest 