Piranesi speelt zich af in een andere wereld, die bestaat uit oneindig veel kamers en hallen, in drie verdiepingen. In de onderste verdieping heeft de zee vrij spel en er zwemmen vissen. In de bovenste verdieping vliegen vogels rond. De middelste verdieping herbergt talloze standbeelden, van mensen en fantasiewezens zoals faunen en minotaurussen. Er zijn twee levende mensen in het Huis: de ik-persoon, een man van begin dertig en ‘de Ander’, een man van in de vijftig. De Ander noemt de hoofdpersoon Piranesi en daarom zal ik hem ook maar even zo noemen, ook al heet hij niet zo. Zijn echte naam is hij vergeten.
Verder lezenfantasie
Het lied van de zee – A.G. Slatter
Het lied van de zee heeft een prachtige Nederlandse editie, met golven in de kleur op snee en een zilveren zeemeerminstaart op de voorkant. Het gaat over Miren, de enige zuivere nakomeling van de familie O’Malley. Ooit waren ze welvarend door piraterij en slimme handel. Nu woont Miren met haar oma in het grote vervallen kasteel aan de zee. Haar opa is net overleden. Miren is achttien jaar en oma Aoife wil haar uithuwelijken aan neef Aidan. Dat is de laatste kans om de familie te redden.
Het kost me moeite om in het verhaal te komen. De beschrijvingen vind ik vrij droog en het kost me moeite om er beelden bij te vormen. Er komen veel namen voorbij, die dan soms na veel bladzijden ineens weer opduiken en dan weet ik niet altijd meer wie dat was. Eén persoon komt onder een andere naam voor, tenminste, ik denk dat dat dezelfde is, maar ik volg het niet helemaal.
Verder lezenKrekel – Annet Schaap
Na Lampje en De meisjes zijn de verwachtingen van het nieuwe boek van Annet Schaap torenhoog. Dat voelde ze zelf ook, vertelde ze in de Grote Vriendelijke Podcast. Ze heeft er weer rustig de tijd voor genomen en elk woord gewogen. Dat merk je als lezer meteen. Binnen een paar bladzijden houd ik al van Krekel.
Het begint middenin het verhaal (in medias res, leerde ik vroeger), in een vissersplaatsje. Eliza van twaalf loopt langs een winkeltje voor tatoeages. Ze stapt naar binnen en haalt de ervaren oude man over om vijf namen op haar been te zetten: die van haar vijf broers, die verdwenen zijn. Alleen haar kleine broertje Krekel heeft ze nog bij zich. Samen zijn ze van huis weggelopen. Eliza wil haar broers vinden en daarom wil ze naar de Witte Kliffen. Daarvoor zoekt ze een schip om mee te varen.
A court of thorns and roses – Sarah J. Maas
De populaire fantasy-serie A court of thorns and roses staat al een tijd op mijn lijstje en ik begin vol verwachting aan het eerste deel. Dat begint goed, met een mooi beschreven winters bos waarin Feyre op zoek gaat naar voedsel voor haarzelf, haar vader en haar zussen. Het is er uitgestorven, maar dan ziet ze een hinde en dan zelfs een wolf. Ze schiet beide neer met haar pijl en boog. Een paar dagen later komt een andere wolf langs bij het armoedige huisje waar het gezin woont. Het blijkt geen gewone wolf, maar een elvenwolf te zijn. Hij komt de dood van zijn vriend wreken en Feyre wordt meegenomen.
De wolf verandert in een mensengedaante en vertelt dat hij Tamlin heet. Feyre moet op zijn landgoed gaan wonen, waar het altijd lente is. Het is er prachtig, maar Feyre vraagt zich af hoe ze daar haar dagen zal doorbrengen. Ze wil terug naar haar familie, hoe armoedig het ook was. Feyre krijgt advies van verschillende elven en wezens, maar meestal slaat ze dat in de wind en dan komt ze weer in de problemen. Ze lijkt me nogal wispelturig. Op een gegeven moment komt ze erachter dat de elven te maken hebben met een soort aandoening die hun magie heeft beïnvloed. Ik begrijp het niet helemaal, maar lees stug door.
Verder lezenHet onzichtbare leven van Addie LaRue – V.E. Schwab
Adeline heeft de leeftijd om te gaan trouwen, maar ze ziet het niet zitten om haar leven lang in dit Franse dorpje te blijven. Als ze wordt uitgehuwelijkt aan een weduwnaar, vlucht ze het bos in. Ze roept alle goden aan die ze maar verzinnen kan. Alleen de duisternis geeft antwoord en ze sluit een pact met hem. In ruil voor haar ziel blijft Addie leven en blijft ze het uiterlijk hebben van een vrouw van 23 jaar. Het bijbehorende effect is dat ze vergeten wordt door iedereen die ook maar een moment uit haar blikveld verdwijnt. Ze kan niks vastleggen. Zelfs haar eigen naam zeggen wordt onmogelijk.
Inmiddels leeft Addie LaRue al drie eeuwen op deze manier. Ze voorziet in haar levensbehoeften door te stelen. Zonder eten zal ze niet sterven, maar ze voelt wel honger. Soms brengt ze de nacht bij iemand door, die zich de volgende ochtend niet kan herinneren wie ze is. Victoria Schwab heeft het allemaal netjes uitgewerkt. Het enige wat ik onwaarschijnlijk vind is dat iemand een hele avond of zelfs een hele dag niet naar de wc gaat, want dan zal diegene Addie direct vergeten. Maar dat is ook het enige kleine minpuntje in dit fantastische verhaal. Het is meeslepend én mooi geschreven. Merel Leene heeft het vloeiend vertaald uit het Engels.
Verder lezenDe kikkerbilletjes van de koning – Janneke Schotveld
Deze moderne sprookjes zijn zo leuk! Elementen uit klassieke verhalen zijn duidelijk te herkennen. Zo gaat het vaak over koningen en prinsessen en magische wezens. Maar Janneke Schotveld geeft er een moderne draai aan: een prinses trouwt met een jonge vrouw in plaats van een prins, twee koningen willen samen een kindje en er is een verhaal over het computervrouwtje. Terwijl ik dit typ, is het vrouwtje in mijn computer namelijk druk bezig om kruimels uit mijn toetsenbord omhoog te duwen en te zorgen dat de circuits niet overbelast raken. Elke computer heeft zo’n vrouwtje en eigenlijk zie je ze nooit, behalve in het geval van de vader van Basje. Die mishandelt zijn apparaat zo erg dat het computervrouwtje in opstand komt…
Verder lezenMomo en de tijdspaarders – Michael Ende
Pas geleden is voor de derde keer de Grote Vriendelijke 100 gemaakt. Hierin staan de honderd beste jeugdboeken volgens (meestal volwassen) lezers die allemaal hun top-5 inleverden. Momo en de tijdspaarders staat er tot nu toe elke keer in. Het is dit jaar precies vijftig jaar geleden dat het boek voor het eerst gepubliceerd werd in het Duits. Robert Jan van Asch maakte een fijne vertaling naar het Nederlands.
Momo is een bijzonder meisje. Ze woont in haar eentje in een kamertje onder een eeuwenoud amfitheater. Niemand weet waar ze vandaan komt en wie haar ouders zijn. Ze ziet er een beetje vreemd uit in haar veel te grote jas. Maar mensen komen graag naar Momo toe, omdat ze zo goed kan luisteren. Wie zijn verhaal aan haar vertelt, komt zomaar op de creatiefste ideeën. Kinderen spelen graag bij Momo, omdat ze dan nog beter kunnen fantaseren. In het begin van het boek worden een paar van zulke speelfantasieën uitgebreid beschreven. Het kost mij wat moeite om daar geduld voor op te brengen, maar later blijkt het zeker functioneel te zijn voor wat volgt.
Verder lezenLalagè las nog meer…
Mijn blogfrequentie lag de afgelopen tijd iets lager, maar het tempo waarin ik boeken verslind niet. Daarom hier een paar korte aantekeningen bij een aantal boeken die ik gelezen heb, maar waarbij ik niet genoeg inspiratie had voor een heel blogartikel.
Slipperdagen en zomerjurken
Dit boek bevat vier verhalen van ervaren feelgood-schrijvers en vier winnaars van een verhalenwedstrijd. Het leukste verhaal is dat van Paula Heeger, die ik al jaren volg op haar blog Bookbreak en allerlei sociale media. Ze blijkt ook zelf heerlijke fictie te kunnen schrijven. Ik werd helemaal blij van dit liefdesverhaal dat zich afspeelt in een boekwinkel aan zee.
How Long ‘til Black Future Month? – N.K. Jemisin
N.K. Jemisin won belangrijke prijzen met haar bijzonder originele trilogie The Broken Earth. Ik had zin om nog eens wat van haar te lezen en dat werd een verhalenbundel. In de inleiding vertelt de schrijver dat ze ooit het advies kreeg om korte verhalen te gaan schrijven. Daar had ze weerstand tegen, ze wilde immers een roman schrijven. Maar ze ontdekte dat korte verhalen ideaal zijn om dingen uit te proberen. En dat ze helemaal niet onderdoen voor romans.
Bij het eerste verhaal in How Long ‘til Black Future Month? is te merken dat dit uit het begin van haar schrijverschap stamt. Toch vind ik het erg leuk om te lezen. Jemisin is zelf een vrouw met een bruine huidskleur en ze vindt het belangrijk om over diverse personages te schrijven. Soms ligt dat er dik bovenop, maar het is goed om tegenwicht te bieden aan de overwegend witte, mannelijke wereld van de science fiction en fantasy. Je moet ook bedenken dat Jemisin twintig jaar gelden begon met schrijven en toen was dat nog echt zo.
Tales of the peculiar – Ransom Riggs
Een paar jaar geleden heb ik erg genoten van de trilogie van Ransom Riggs over de bijzondere kinderen van Miss Peregrine. Hierin bezoekt tiener Jacob een kindertehuis waarin iedereen een bijzondere gave heeft, waarna een enorm avontuur volgt. Inmiddels is deze serie aangevuld met een tweede trilogie en daar tussenin verscheen Tales of the peculiar (in het Nederlands vertaald als Bijzondere vertelsels). Hierin staan tien legendes over mensen en dieren met een bijzondere eigenschap. Je kunt dit ook wel los van de andere boeken lezen, maar dan zul je sommige verwijzingen misschien niet snappen.
De legendes zijn stuk voor stuk erg creatief. Ze gaan meestal over bijzondere jongeren die in de problemen komen doordat ze hun gaven gebruiken, vaak tegen het advies van hun ouders in. Er is bijvoorbeeld een jongen die de getijden van de zee kan beheersen en een meisje dat mensen van nachtmerries kan genezen. Erg mooi is het verhaal over een jongeman waarvan de vader in een eiland is veranderd. De jongen staat hetzelfde te wachten, maar hij wil het niet accepteren.
Verder lezen
Lalagè leest 