De druiven der gramschap – John Steinbeck

Voor de Signal-boekenclub over klassiekers stond dit boek uit 1939 op het programma. Ik zou het uit mezelf niet zo gauw kiezen, maar het is de moeite waard. Het speelt zich af in de Verenigde Staten in de jaren dertig, tijdens de Grote Depressie en de Dust Bowl.

De druiven der gramschap begint met een indringende beschrijving van het platteland, waar de mais smacht naar regen. Mijn favoriete gedeelte gaat over een landschildpad, die langzaam door het landschap kruipt. Dan springt het perspectief naar Tom Joad, die net voorwaardelijk is vrijgekomen uit de gevangenis. Hij had uit zelfverdediging een man doodgeslagen. Nu keert hij terug naar huis door te liften. Het ouderlijk huis is echter verlaten en zwaar beschadigd. Via een man die hij tegenkomt, weet hij dat de hele familie is vertrokken naar een oom iets verderop. Tom is net op tijd om ze terug te kunnen zien, voordat ze de grote reis naar Californië gaan maken.

Verder lezen

Oblomov – Ivan Gontsjarov

Sinds kort is er een whatsapp-boekenclub die om klassiekers draait. Het idee is om eens in de twee maanden een gouwe ouwe te kiezen en die op een bepaalde avond te bespreken via de app. Het begint meteen goed met deze dikke Russische klassieker, die voor het eerst verscheen in 1858.

Ilja Iljitsj Oblomov komt de eerste tweehonderd bladzijden amper zijn bed uit. Dat klinkt saai, maar het is geweldig beschreven, tot in detail. Alles in het huishouden van Oblomov is tot stilstand gekomen. Hijzelf ligt veel te slapen. Alleen om wat te eten is hij nog te porren. Huisknecht Zachar zorgt daar nog wel voor, maar van schoonmaken komt niks terecht. Oblomov is eigenaar van een landgoed, dat hij van zijn vader heeft geërfd. Hij zou daar eens goed orde op zaken moeten stellen, maar daar ziet hij zo tegenop dat hij het steeds uitstelt en in de stad blijft. Zelfs het schrijven van een eenvoudige brief lukt hem niet meer.

Verder lezen

Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan… – Louis Couperus

In mijn laatste poll had ik vier boeken gezet waar ik een beetje tegenop zag. Louis Couperus won het net van Philippe Claudel. Eerder had ik van Couperus al Eline Vere gelezen, wat ik mooi vond, en als tiener was ik onder de indruk van De stille kracht. Ik verwachtte daarom dat Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan… me ook zou bevallen.

Het ouderwetse taalgebruik is weer even wennen, maar het leest al snel vlot. Couperus maakt lange zinnen met veel komma’s. Hij geeft gesprekken vrij letterlijk weer, inclusief haperingen, dat doet geen enkele moderne schrijver. Typisch is het taalgebruik van de oude dokter: ja-ja, zo-zo… Die drie puntjes komen veelvuldig terug. Sommige woorden hoor je nooit meer, zoals ‘bonhomie’ maar ook ‘versneukerend’, wat toch grappig klinkt. Meestal kan ik uit de context prima begrijpen wat het betekent.

Verder lezen

Leuk zeg doei – Hanna Bervoets

Leuk zeg doei

Ik lees zelden een krant. En als ik een krant lees, dan is het Trouw. Gelukkig zijn de columns die Hanna Bervoets voor Volkskrant Magazine schreef in boekvorm uitgekomen. Het voordeel daarvan is dat je er zomaar vijf achter elkaar kunt lezen. De stukjes in Leuk zeg doei zijn namelijk zo treffend en grappig dat ik het nooit bij eentje laat. Dat ze al een paar jaar oud zijn maakt niets uit, de meeste zijn nog hartstikke actueel.

Verder lezen