Koppernik

11 maart 2020

Veenland – Daisy Johnson

De eerste bladzijde van Veenland heb ik een paar keer gelezen. Het gaat over palingen. Het is een soort inleiding; op de tweede bladzijde gaat het over twee zussen waarvan eentje heeft besloten niet meer te willen eten. Ze belandt in het ziekenhuis. De andere zus begrijpt haar als enige en laat haar aan het einde van dit verhaal los in het water, als een paling…

Ik moet echt even wennen aan de schrijfstijl van Daisy Johnson. Sommige zinnen lees ik vijf keer en de eerste paar verhalen twee keer, maar dan is het indrukwekkend, compact, poëtisch, wow! Ik houd van surrealistische verhalen, dus dit is wel aan mij besteed. Verder lezen

2 mei 2019

Inham – Cynan Jones

Een zwangere vrouw ziet een reddingsboot, waarvan een bemanningslid vertelt dat er een kind vermist is. Als de boot de baai uitvaart, ziet ze een pop. Dat is de proloog van Inham.

Daarna volgt het verhaal van een man in een kajak op zee. Hij is zijn geheugen deels kwijt. Zijn ene arm is gevoelloos en aan de andere kant is zijn pink gewond.

Het maakt niet uit wie je bent. Je weet wat je lichamelijk bent, en dat je in een kajak zit midden op de oceaan. Het maakt alleen uit wat je bent, op dit ogenblik.

De man weet dat hij moet overleven, voor haar. Verder lezen

19 februari 2018

Een stand van de zon – Donal Ryan

Bij boeken van uitgeverij Koppernik weet je tevoren dat je voor Literatuur kiest. Het wordt je als lezer niet makkelijk gemaakt, maar je zult zeker verrast worden. Op het bibliotheekkaartje voorin Een stand van de zon staat: ‘Twintig verhalen die zich vrijwel allemaal op het Ierse platteland afspelen.’ Dat zet mij op het verkeerde been, want ik stel mij nu steeds een Iers dorpje voor, terwijl dat niet bij alle verhalen terecht is. Op een gegeven moment gaat het bijvoorbeeld over een priester die een orthodox-christelijke priester tegenkomt en daarna een imam. Ze gaan met elkaar hurling spelen op straat, wat een schouwspel is voor de buurt. Pas bij de laatste zin wordt duidelijk dat dit verhaal zich in Syrië afspeelt!

Zo’n eureka-moment aan het einde kom ik nog een paar keer tegen. Donal Ryan begint gewoon met beschrijven en dan is het als lezer de kunst om te ontdekken in welke situatie de hoofdpersoon zich bevindt. Het tweede verhaal vind ik heel mooi. Verder lezen

24 oktober 2017

Eindeloos eiland – Huub Beurskens

Bij de titel Eindeloos eiland denk ik aan een poëtisch boek waarin ik lekker kan wegdromen. Maar het wordt eerst een kleine worsteling, want de schrijfstijl van Huub Beurskens is bijzonder. Hij maakt vaak lange zinnen en gebruikt veel exotische Nederlandse woorden plus af en toe onvertaalde zinnen in een andere taal (Italiaans, Duits, Frans, maar ook Pools). Daardoor heb ik in het begin de neiging om langzamer te gaan lezen, om daarna te besluiten dat ik beter snel kan lezen. Dan kan je immers eerder de hele zin overzien en dat werkt voor mij het beste. Na een aantal bladzijden ben ik wel gewend aan de stijl.

Verder lezen