Vrouwen aan de macht na de Derde Wereldoorlog

Kinderen van Moeder Aarde speelt zich af in de verre toekomst. Het boek begint met een korte samenvatting van de Derde Wereldoorlog. Kernbommen verwoesten de aarde zodanig dat de mensheid grotendeels omkomt.

Niemand van de nog levenden begreep waar die enorme vloedgolven, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en alles verwoestende tornado’s vandaan kwamen. Weinig mensen kregen ook de tijd erover na te denken. Moeder Aarde had Haar evenwicht verloren. Ze kantelde.

Groenland komt bij de evenaar terecht en de ijskappen smelten. De overgebleven mensen vormen de voorouders van Thule, het nieuwe land. Dit verhaal speelt zich duizend jaar later af, in de tijd van Konega Armina-Dottir als staatshoofd. Haar zoon Christian is een tiener, die leert hoe de natuur zelf voor evenwicht zorgt. Hij is geen kroonprins, want in Thule mogen alleen vrouwen leidinggevende posities hebben.

Mannen hadden de wereld bestuurd en ze brachten er weinig van terecht. Eeuw na eeuw heersten onrechtvaardigheid, wreedheid en eigenbelang, eeuw na eeuw vloeiden er stromen bloed, haatten de mensen elkaar en wisten ze niet wat ze moesten verzinnen om elkaar zoveel mogelijk schade toe te brengen.

Christian vindt het niet eerlijk dat mannen niks te zeggen hebben, net als zijn vader. Die is verdwenen na een aanvaring met zijn vrouw. Het is de bedoeling dat Christian met een Dottir trouwt, een afstammeling van de eerste Konega, om een dochter te krijgen die in de toekomst de troon kan bestijgen. Maar hij is verliefd op de stoere Thura, die in opleiding is tot kapitein. Christian twijfelt ook aan de vastberadenheid van de vrouwenraad om technische vooruitgang tegen te houden als bepaalde uitvindingen een gevaar voor de natuurlijke omgeving opleveren.

Natuur of techniek: twee culturen ontmoeten elkaar

De Thulenen hebben een sterke intuïtie. Daardoor voelt de Konega al jaren dat er gevaar dreigt. Dat komt uit de richting van het vroegere Europa. Daar is een professor die dolgraag op ontdekkingstocht gaat naar het voormalige Groenland, dat hij heeft gevonden op oude zeekaarten. Na jaren van voorbereidingen is het zover: met een oorlogsschip vol officieren en matrozen vertrekt de professor uit het grote Badense rijk. Dat heeft zich in de afgelopen eeuwen heel anders ontwikkeld dan Thule: er zijn grote technische ontwikkelingen gedaan en wilde dieren zijn vrijwel allemaal uitgeroeid. Het rijk wordt steeds uitgebreid doordat hun sterke leger nieuw grondgebied verovert. Maar de grondstoffen raken op en de aarde verdort.

Als de Badeners in Thule aankomen, veroorzaakt dit uiteraard een grote cultuurschok. De Badeners zijn gewend aan dreigen en vechten, terwijl de Thulenen voor elkaar zorgen en samenwerken met dieren. Ze kunnen wel met elkaar praten in het Engels, dat scheelt. Maar verder denken de volken zo anders dat ze elkaar voortdurend niet goed begrijpen en al helemaal niet kunnen voorspellen. Alhoewel… de Konega heeft al gauw door met wat voor mensen ze te maken heeft. En als Christian met een paar Badeners op reis gaat richting de goudmijnen, leert hij hun ware aard kennen.

Meeslepend maar niet altijd realistisch

Thea Beckman vertelt dit verhaal op een meeslepende manier. Ze legt alles goed uit en gebruikt geen moeilijke zinnen, want dit is een C-boek bedoeld voor tieners van 12 tot 15 jaar. Ik vind het wel fijn dat ik niet naar dingen hoef te raden. Er zijn wel een paar dingen die ik minder realistisch vind. Vlak na de oorlog worden wel mismaakte kinderen geboren, maar daarna is er al snel geen invloed meer is van stralingsziektes. De communicatie in het Engels gaat wel heel soepel, terwijl de taal zich duizend jaar lang onafhankelijk op twee werelddelen heeft ontwikkeld. En soms is het taalgebruik in dialogen te formeel, maar dat valt me alleen in het begin op. Daarna is het zo spannend dat ik vooral verder wil lezen en minder stilsta bij de schrijfstijl.

Het is heerlijk om te lezen over het paradijselijke Thule, waar mensen zo vreedzaam samenleven. Het verschilt enorm van het Badense rijk, waarvan zoveel te herkennen is in onze wereld, bijvoorbeeld als de professor betoogt:

Mensen gaan altijd voor, het geluk en de welvaart van mensen zijn belangrijker dan wat ook. De omgeving is er voor óns. Wij zijn er niet om de omgeving te sparen! We zijn geen wilden, afhankelijk van de luimen van de natuur, van het weer. De mens is sterker dan de natuur, de mens kan de natuur naar zijn hand zetten, bedwingen, exploiteren!

Maar er wordt ook nuance aangebracht: niet alle Badeners zijn wraakzuchtig en ook Thulenen halen weleens rottigheid uit. Dan krijgen ze een stempel op hun gezicht, waardoor iedereen weet dat ze iets hebben uitgespookt. Ze worden een paar jaar met de nek aangekeken en krijgen rotklusjes toegewezen, tot de stempel is vervaagd.

Ik vind dit een fantastisch mooi boek. Gelukkig is het verhaal van Thule hiermee nog niet afgelopen, want dit is het eerste deel van een trilogie. Het vervolg hoop ik binnenkort te lezen.