Als tiener vond ik de boeken van Evert Hartman erg goed: spannend en met fascinerende thema’s. Toen ik vorig jaar in de bibliotheek van de Bijlmer was, zag ik Niemand houdt mij tegen tussen de afgeschreven boeken liggen, in de verkoop. Die kon ik niet laten liggen. Ik kon me nog iets herinneren over het half overstroomde Nederland en iets met klonen. Mijn broer wist nog precies hoe de voorkant eruitzag; blijkbaar heeft het boek ook op hem indruk gemaakt.

Hoofdpersoon Richard is zestien jaar als hij in een warenhuis ziet dat twee illegale Vlaamse meisjes worden opgepakt door de politie. Hij is op slag verliefd op één van de twee en daarom haalt hij het in zijn hoofd (als een lekker impulsieve puber) dat hij die meisjes wil opsporen om ze te helpen. Hij besluit de hulp in te roepen van Wesley, die hij net heeft ontmoet. Wesley blijkt een kloon te zijn en hij is superslim. Voor het klonen worden namelijk alleen zeer intelligente mensen geselecteerd die goed zijn in exacte vakken, want bèta’s zijn hard nodig in de hoogtechnologische omgeving. De snufjes zijn mooi uitgewerkt: een handcomputer die iedereen bij zich draagt, een betaalring, elektrische fietsen en ondergrondse autobanen met zelfrijdende voertuigen.

Richard en Wesley storten zich in een spannend avontuur. Ze leven in een stad met de modernste techniek, maar ook deze samenleving kent een onderkant. Ze komen bijvoorbeeld terecht in een dorp met mislukte klonen, die maar kort zullen leven en daarom een bepaalde drug gebruiken waarmee de tijd langzamer lijkt te gaan. Om de Vlaamse meisjes te kunnen vinden leggen ze contact met gevaarlijke figuren, die zich misschien wel bezighouden met het kweken van organen. Daarvoor is levend basismateriaal nodig. Tegelijkertijd blijft het een jeugdboek en wordt het niet al te griezelig. Het leest heel lekker en ik wil steeds door om te weten hoe het zal aflopen.

Evert Hartman schreef deze toekomstroman in 1991 en het speelt zich af in 2136. Natuurlijk zijn er details die niet kloppen, zoals dat Richard tevoren op een plattegrond heeft gekeken, maar het meeste is nog zeer goed voor te stellen en daarom is dit boek nog steeds een aanrader.