Op mijn leesreis om de wereld is het wel weer eens tijd om naar Afrika te gaan en daarom kies ik voor Americanah. Ho, dat klinkt niet helemaal logisch. Maar ik weet tevoren niet hoeveel van het boek zich in Amerika afspeelt en hoeveel in Nigeria, het geboorteland van de Chimamanda Ngozi Adichie. Wel weet ik dat het boek hoog scoort op Goodreads en bij collega-bloggers en dat geeft de doorslag; ik koop het e-book van bijna 600 bladzijden.

Ifemelu zit bij de kapper om haar haar te laten vlechten. Binnenkort zal ze terugverhuizen naar Nigeria, na dertien jaar Amerika. Terwijl ze bij de kapper zit (dit komt steeds terug) komen er lange flashbacks op haar leven. Ifemelu groeide op als enig kind bij haar ouders, maar er kwam genoeg familie over de vloer, zoals haar tante Uju. Op de middelbare school krijgt ze verkering met Obinze en de twee lijken voor elkaar gemaakt. Ook op de universiteit blijven ze samen. Maar er zijn veel stakingen en Ifemelu krijgt het voor elkaar om in Amerika te kunnen gaan studeren. Naar het buitenland gaan is voor veel van haar leeftijdsgenoten de ultieme droom. Niet dat ze het slecht hebben in Nigeria: er is geen oorlog en ze hebben genoeg te eten. Maar het leven lijkt er zo vast te liggen. In het buitenland liggen alle mogelijkheden nog open.

Ifemelu is dus niet de eerste die naar Amerika gaat. Haar tante Uju woont er al en een vriendin vangt haar op. De eerste tijd is niet makkelijk, want Ifemelu heeft nog geen Greencard en het lukt haar maar niet om een baantje te vinden. Bovendien merkt ze in Amerika op dat ze zwart is. Op een gegeven moment begint ze een blog over zwart zijn in Amerika. Dat wordt een enorm succes. Een aantal blogartikelen staat in het boek en ook op mij maakt het indruk. Als niet-blanke word je continu geconfronteerd met je andere huidskleur. Ik denk dat dit in Amerika nog een tikje erger is dan in Europa, maar ook hier speelt het een enorme rol, of we dat nu willen of niet. Ik denk terug aan de documentaire ‘Wit is ook een kleur’ van Sunny Bergman. Mocht je die nog niet gezien hebben, ga het dan alsjeblieft bekijken! En lees daarna dit boek…

Het verhaal van Ifemelu wordt afgewisseld met het leven van haar jeugdliefde Obinze. Het contact tussen hen is verwaterd, maar ze blijven altijd aan elkaar denken. Obinze woont een paar jaar lang in Engeland. Aan het begin van het boek wordt al verteld dat Obinze getrouwd is en een dochtertje heeft. De hamvraag is natuurlijk: gaan ze elkaar weer ontmoeten als Ifemelu terug is in Nigeria? Dat wordt pas helemaal op het einde duidelijk en het blijft spannend tot de laatste regel hoe het af zal lopen.

Dit dikke boek blijft me steeds boeien. Het is een erg goede roman, met knap vervlochten verhaallijnen, boordevol eye-openers voor wie wit is en waarschijnlijk herkenbare situaties voor mensen met een kleurtje.

Lees ook wat Theetante, Anna en Heldinne over dit boek schreven.