Het eerste deel van de toekomsttrilogie van Thea Beckman vond ik heerlijk om te lezen en daarom wilde ik gauw door met het vervolg. Ook dat speelt zich af op Thule, het Groenland van de toekomst, waar de ijskappen zijn gesmolten en een klimaat is zoals vroeger in Europa: deels landklimaat met strenge winters en deels een zacht zeeklimaat. De Thulenen vormen een hechte, vreedzame gemeenschap. De mensen leven in nauwe verbondenheid met de natuur. Ik zou er zo willen wonen, maar moet het helaas doen met de boeken.

De vraag is echter hoe lang Thule in haar huidige vorm gehandhaafd kan blijven. In het eerste boek hebben ze bezoek gekregen van de Badeners, uit het voormalige Europa. Die bleken helemaal geen vriendschappelijke bedoelingen te hebben. De Thulenen weten dat er vroeg of laat weer Badens bezoek zal komen en daar zijn ze op voorbereid. Maar dat weten de Badeners niet. Die besluiten om met vijf oorlogsschepen en duizend militairen op ontdekkingstocht naar Groenland te gaan, ook al zijn de mannen van de vorige expeditie nooit teruggekomen.

In Het helse paradijs, deel twee van de trilogie, is de hoofdpersoon Kilian Werfel. Hij gaat als taalgeleerde mee met de mariniers en de zeelieden. Zijn taak is zo snel mogelijk de taal te leren, om te kunnen onderhandelen met de machthebbers van het onbekende land. De mensen van Thule reageren totaal anders op de Badeners dan ze zouden verwachten. Het begint ermee dat de Badeners totaal worden genegeerd en daar raken ze al van in de war. De Thulenen werken niet met kanonnen en bevelen, maar met creatieve oplossingen, waarbij ze samenwerken met dieren en slim gebruik maken van de wisselende weersomstandigheden. Ik geniet weer enorm van hun vindingrijkheid en lees meteen door in het derde deel.

Het Gulden Vlies van Thule speelt zich vijftig jaar later af. De Konega is de dochter van Christian uit het eerste deel. De Badeners hebben delen van Thule bezet. Ik moet even slikken als ik dat lees: het was te voorspellen, maar ik hoopte dat de Thulenen de Badeners wel van zich af zouden kunnen houden. Een jonge vrouw en drie zusjes spelen de hoofdrollen in dit boek. Zij zijn dochters van Badense oppergouverneurs, maar ze leren Thuleens en dromen van vrede tussen de twee volken. Stiekem gaan ze op reis, het onbekende binnenland in.

Na een heleboel spannende avonturen is het einde enigszins open, maar het voelt wel als een afgerond geheel. Ik fantaseer nog wat verder over het mooie land van Thule en de bedreigingen van de Badeners. Weer staan Thulenen en Badeners tegenover elkaar en het is duidelijk wie de goede en de kwade kant is, maar het is niet helemaal zwart-wit: sommige Badeners durven immers wél open te staan voor de Thuleense cultuur en geloven niet in gewelddadig veroveren van het land.

Ook ik moet wat nuance aanbrengen in mijn gedachten, want ik roep wel dat ik in Thule zou willen wonen, maar waarschijnlijk zou ik als een Badener klagen over het gebrek aan comfort. Deze serie uit de jaren tachtig is verrassend actueel, want de problemen van het Badense rijk lijken op de onze: ontbossing, woestijnvorming en klimaatverandering. Wat gaan we daaraan doen? Deze fantastische boeken zijn uit, maar ze leveren nog genoeg stof tot nadenken.