Haruki Murakami

20 november 2021

Kafka op het strand – Haruki Murakami

Binnen een paar bladzijden van deze dikke pil voelt het alweer vertrouwd aan: ik bevind me in de wereld van Haruki Murakami. Daar lopen dromen en werkelijkheid door elkaar, zijn er parallelle werelden en beleven mensen de gekste dingen. Het doet sprookjesachtig aan, of moet je het surrealistisch noemen? Het is niet te begrijpen. Er zijn lezers die er niks mee hebben, maar ik houd ervan en laat me meeslepen.

Kafka op het strand draait om twee hoofdpersonen, waarvan de wegen elkaar pas na een hele tijd kruisen. Het begint met een jongen van vijftien die wegloopt van huis. Hij reist zo ver hij kan binnen Japan en komt dan terecht in een particuliere bibliotheek, die ooit is opgericht door een rijke familie. De bieb is de enige plek waar je als kind alleen heen kunt gaan, betoogt Murakami. Het is er veilig en je kunt opgaan in allerlei verhalen. Dat doet de jongen, die zichzelf Kafka heeft genoemd. De bibliothecaris schiet hem te hulp en biedt hem een slaapplek.

Verder lezen
31 augustus 2020

De moord op Commendatore – Haruki Murakami

De moord op Commendatore is zo dik dat het in Nederland als twee boeken is uitgegeven, maar het is één doorlopend verhaal. Er zijn veel zijstraatjes en toch hangt het allemaal nauw met elkaar samen. De hoofdpersoon is een dertiger die net gescheiden is. Hij besluit om zijn beroep als portretschilder tijdelijk te onderbreken. Na een zwerftocht per auto door Japan gaat hij in het huis van de vader van een vriend wonen, op een afgelegen plek in de bergen. De vader van de vriend is dementerend, maar hij was een beroemd schilder. De hoofdpersoon (een naam krijgt hij niet) vindt een schilderij van hem op zolder. Hij haalt het tevoorschijn en dat zet iets in werking. Een hele reeks mysterieuze gebeurtenissen volgt, waarin figuren uit het schilderij een levende rol spelen. Verder zijn er de buurman uit de prachtige witte villa aan de overkant van het dal en een tienermeisje dat ook in de bergen woont.

Verder lezen

21 februari 2019

De olifant verdwijnt – Haruki Murakami

Na vijf romans en een trilogie wilde ik graag korte verhalen van Haruki Murakami lezen. Omdat in een verhalenbundel diverse thema’s aan bod kunnen komen, pak ik de Murakami-bingokaart er weer eens bij.

Bij het lezen van het eerste verhaal denk ik na een tijdje: dit komt me wel heel bekend voor. Als ik wat meer aandacht had besteed aan de titel van het verhaal had ik kunnen weten dat dit niet nieuw zou zijn, want dit is later uitgegroeid tot de dikke roman De opwindvogelkronieken. Ik vind het echter helemaal niet erg om het nog eens te lezen. Met dit verhaal kan ik al een paar vakjes van de bingokaart afstrepen: de hoofdpersoon verveelt zich en gaat naar buiten, om in de poort een vroegrijpe tiener tegen te komen die met hem praat over een verdwenen kat. Verder lezen

11 juli 2018

Spoetnikliefde – Haruki Murakami

Eigenlijk wilde ik korte verhalen van Haruki Murakami lezen, maar ik vergiste mij en reserveerde Spoetnikliefde bij de bibliotheek. Dit boek is al wat ouder, de Nederlandse vertaling kwam voor het eerst uit in 2004, en daarom moest het uit een andere vestiging komen. Voorin heeft iemand met pen genoteerd: ‘niet afschrijven’. Dus ik besloot om het toch mee te nemen, voordat het helemaal uit de bibliotheek verdwijnt. Op twitter liet Murakami-goeroe Tessa weten dat dit haar lievelingsboek van haar favoriete schrijver is en dan vind ik het niet meer zo erg dat het een roman is en geen verhalenbundel.

Spoetnikliefde kent een lange aanloop tot de kern van het verhaal, maar ik vind het meteen alweer prachtig om te lezen. Murakami gebruikt zulke heerlijke metaforen en dat vleugje surrealisme is ook altijd bijzonder. Elbrich Fennema heeft het vloeiend vertaald uit het Japans.

Het was een zachte, vriendelijke regen, die de voorjaarsaarde nat en donker maakte en kleine, naamloze beestjes die daaronder leefden langzaam maar zeker in beweging bracht.

Verder lezen

23 mei 2017

De kleurloze Tazaki Tsukuru en zijn pelgrimsjaren – Haruki Murakami

Eindelijk lees ik weer eens iets van de grote Murakami! Ik had het e-book van De kleurloze Tazaki Tsukuru en zijn pelgrimsjaren vorig jaar gekocht om te lezen voor mijn leesgroep, maar degene die het boek had uitgekozen wilde toch iets anders bespreken. Ze had namelijk van iemand gehoord dat het niet zo’n goed boek was. En ik had ook een paar keer gelezen dat dit een ‘mindere’ Murakami zou zijn. Maar ja, het blijft Murakami en ik heb het boek al, dus ik begin er vol goede moed aan.

Verder lezen

20 maart 2015

De opwindvogelkronieken – Haruki Murakami

Van de boeken van Haruki Murakami krijg ik maar geen genoeg! Na Norwegian Wood en de trilogie 1q84 las ik een paar maanden geleden Ten zuiden van de grens. Dat was zo uit en daarom was ik nu wel toe aan een lekker dik boek van Murakami. Naast Kafka op het strand behoort De opwindvogelkronieken tot zijn dikste boeken. Als e-book telt het maar liefst 748 bladzijden.

De hoofdpersoon van dit boek heet Tõru Okada. Hij is werkloos en zit thuis terwijl zijn vrouw naar kantoor gaat. Het tempo aan het begin van het verhaal is laag, vergelijkbaar met het tempo waarin Tõru zijn leven leidt. Het spannendste wat er gebeurt is dat de kat verdwijnt. Omdat hij verder toch niets te doen heeft dan het huishouden en omdat zijn vrouw het op prijs stelt, gaat hij op zoek naar de kat. Dan ontmoet Tõru een vroegwijs tienermeisje en hij ontvangt zijn eerste mysterieuze telefoontje van een helderziende dame. Kortom, in de eerste twintig bladzijden kan ik al tien kruisjes zetten op onderstaande bingokaart.

Verder lezen

17 december 2014

Ten zuiden van de grens – Haruki Murakami

Veel van Murakami’s boeken zijn uitgeleend in de bieb. Ten zuiden van de grens staat er nog, dus die is voor mij. Meteen op de eerste bladzijde geniet ik al van die typische Murakami-stijl: korte zinnen, geen moeilijk taalgebruik, details zonder traag te worden, aandacht voor muziek en boeken, een jeugdliefde die veel indruk heeft gemaakt en mysterieuze gebeurtenissen. Daarbij maakt het overigens niet uit of het boek vertaald is door Elbrich Fennema (dit boek en Norwegian Wood) of Jacques Westerhoven (1q84), want zij leveren allebei uitstekend werk.

Ten zuiden van de grens gaat over het liefdesleven van Hajime. Als kind is hij bevriend met Shimamoto, een meisje dat net als hij enig kind is, wat in de jaren ’60 nog niet zo gebruikelijk is in Japan. Shimamoto sleept met haar been en daarom zitten ze vooral samen op de bank te kletsen en naar platen te luisteren. Als ze twaalf jaar zijn, verhuist Hajime naar een andere stad en ze raken elkaar uit het oog.

Verder lezen