De vader van Max is overleden toen hij zeven jaar oud was. Dat maakte een erg grote indruk op hem. Hij heeft zijn herinneringen goed weggestopt en werkt hard als hovenier. Zijn zusje Jennie is twee jaar jonger en kan zich juist heel weinig herinneren. Ze wil eindelijk weten wat er destijds precies is gebeurd. Hun moeder leeft nog en woont op Ibiza met haar nieuwe vriend. Die laat haar echter vallen als een baksteen als ze begint te dementeren. Hij zorgt dat ze terugvliegt naar Nederland, waar Max en Jennie zich over haar ontfermen. Ook oom Ed wil helpen, net als twintig jaar geleden. Dat is opvallend, omdat ze in de tussentijd amper contact hebben gehad.
Verder lezenEsther Gerritsen
Gebied 19 – Esther Gerritsen
De ochtend na zijn trouwdag ontdekt Tomas dat zijn vrouw is verdwenen, terwijl ze op het punt staan om op huwelijksreis te gaan. Na het huis te hebben doorzocht, gaat hij naar buiten om hond Toto uit te laten. Het lijkt wel zondag, zo rustig is het op straat. Bij het buurthuis is het wel een drukte van belang. En daar ontdekt hij wat er aan de hand is…
De helft van de wereldbevolking is meegenomen. En nee, het is niet de opname zoals bijbelvaste evangelische christenen zich voorstellen. Maar de noodzakelijke mensen zijn naar een andere planeet verplaatst, waaronder iedereen onder de veertig jaar. Overgebleven is het uitschot: daklozen, krakkemikkige ouderen, en thrillerschrijver Tomas Boom.
Verder lezenSuperduif – Esther Gerritsen
Bonnie is twaalf jaar als ze voor het eerst in een duif verandert. Ze besluit open kaart te spelen en vertelt aan haar ouders wat er is gebeurd. Die willen haar wel serieus nemen, maar in dit geval vinden ze dat wel erg lastig. Ook vriendin Ine krijgt het verhaal te horen. Zij gelooft het wel; dat zegt ze tenminste.
De vriendschap tussen Ine en Bonnie begint in groep acht. Ine komt nieuw in de klas en besluit dat Bonnie haar vriendin wordt. Op de middelbare school verandert dat in het begin.
Ze was met de andere meisjes weggerend, zonder mij. Ik voelde me verraden door mijn nieuwe vriendin, die ik nooit als vriendin had uitgekozen en daarom haatte ik haar. Omdat ze zich aan me had opgedrongen en ik nu al niet meer zonder haar kon.
Ook tijdens haar middelbareschooltijd is Bonnie af en toe een Superduif en in die hoedanigheid voorkomt ze dodelijke ongelukken. Dat gebeurt bijvoorbeeld op de sportdag van school. Aan het einde van de middag breekt er onweer uit. Klasgenoot Sophietje zit op het metalen zwembadtrapje. Een grote duif vliegt voorbij en zorgt dat Sophietje van het trapje af gaat, vlak voordat de bliksem erin slaat. Verder lezen
Bevoorrecht bewustzijn – Esther Gerritsen
Van Esther Gerritsen heb ik al vier romans en haar boekenweekgeschenk gelezen. Ze debuteerde in 2000 echter met een verhalenbundel. Bevoorrecht bewustzijn is niet dik, met vijftien verhalen van rond de vijf bladzijden. In elk verhaal is de hoofdpersoon zich zeer bewust van zijn of haar eigen gedrag, wat wordt weergegeven door een gedachtestroom.
Ik kruip in de huid van de vrouw die door haar man geslagen wordt, neem een kijkje in het leven van een lerares en kijk mee met een man die de overburen bestudeert. Ik vind hun gedachten vaak herkenbaar, zoals deze: Verder lezen
De trooster – Esther Gerritsen
Jacob leeft als conciërge samen met de broeders in een klooster. Hij doet allerlei klusjes en onderhoudt de tuin. Het klooster ontvangt veel gasten, waaronder op een dag Henry Loman. Hij spreekt Jacob aan, omdat hij iets te vroeg is gearriveerd. Meestal ontvangt gastenbroeder Andreas de mensen, maar Jacob weet de weg ook en brengt Henry naar zijn kamer. Bij het avondeten blijkt uit het gesprek van de broeders dat Henry Loman een bekend politicus is, die onlangs is afgetreden.
Esther Gerritsen weet me meteen te raken met haar mooie zinnen, waarin Jacob zijn leven beschrijft en worstelt met zijn geloof: Verder lezen
Het boekenweekgeschenk van 2016
Tijdens de boekenweek verandert Nederland in één grote leesclub, want we lezen allemaal hetzelfde boek. Nouja… vorig jaar heb ik ‘m overgeslagen. Maar dit jaar is Esther Gerritsen aan de beurt en daar ben ik erg tevreden over, niet alleen omdat ze een vrouw is. Ik las eerder al drie boeken van haar: Normale dagen, Dorst en De kleine miezerige god. Esthers schrijfstijl spreekt me aan.
De kleine miezerige god – Esther Gerritsen
Dominique begint aan een nieuw leven. Ze is net verhuisd van Nijmegen naar Amsterdam, waar ze als dramatherapeute in een psychiatrische kliniek gaat werken. Haar demente moeder blijft achter in een verzorgingstehuis in Nijmegen. Dominique vraagt zich af waarom ze haar moeder nog bezoekt, als die haar toch niet meer herkent. Doet ze het dan voor zichzelf? Dat ook niet. Ze besluit dat ze het voor god doet, die ze op dat moment in het leven roept. Het is een kleine god, die niet almachtig is en haar soms uit het oog verliest. Daardoor gebeuren er toch opvallende dingen in haar leven.
Dorst – Esther Gerritsen
Elisabeth gaat binnenkort dood. Ze vindt het moeilijk om dat aan haar dochter Coco te vertellen, maar het moet. Daarom vertelt ze het als ze Coco tegenkomt op de Overtoom. Coco is 23 jaar en heeft een oudere vriend, Hans. Het gaat echter niet zo goed tussen hen. Coco troost zichzelf door zichzelf op lekker vet eten te trakteren. Elisabeth ziet dat haar dochter dikker wordt en ze bespreekt het met haar kapper. Met de kapper praten is veel makkelijker dan met Coco. Toch wordt Coco geraakt door het bericht van de ziekte van haar moeder. In een opwelling besluit ze om bij haar in te trekken.
De band tussen Elisabeth, die trekjes van autisme vertoont, en Coco is moeizaam. Dat blijft zo als ze bij elkaar in huis gaan wonen. Esther Gerritsen weet de sfeer goed neer te zetten. De gedachtengang van Elisabeth lijkt heel logisch als je het zo leest. Het is best wel lastig om te bepalen wat je wel en niet kunt zeggen. Coco vlucht in eten en seks met vreemde mannen, maar gelukkiger wordt ze er natuurlijk niet van. Ik vond het moeilijker om me in Coco in te leven, al wordt ook een heel stuk van het verhaal van haar uit verteld.
Als Elisabeth is gestorven, ziet ze van boven af wat er gebeurt in haar huis. In onderstaand filmpje vertelt Esther Gerritsen dat dat de eerste scène van Dorst was die ze schreef:
Dit dunne boek lees je snel uit, maar de sfeer blijft nog een tijdje hangen. Dat gebeurt bij goede boeken.
Lalagè leest 