Pluim

10 oktober 2024

Dit is ook China – Cindy Zhu Huijgen

Cindy Zhu Huijgen werd als baby uit China geadopteerd door een Nederlands echtpaar. Al jong was ze gefascineerd door haar geboorteland. Daarom besloot ze om Chinese taal en cultuur te gaan studeren. Inmiddels woont ze alweer een aantal jaren in Beijing en werkt ze als correspondent voor verschillende Nederlandse media. In Dit is ook China vertelt ze haar persoonlijke ervaringen met geadopteerd zijn en het wonen en werken in China. Dat doet ze in korte, indringende hoofdstukken, die toch lichtvoetig zijn.

Als journalist is haar Chinese uiterlijk handig, want ze valt niet meteen op. Cindy heeft drie verschillende telefoons, om te zorgen dat ze niet te snel door de mand valt. Toch komt ze af en toe in aanraking met politie, als ze ergens verslag probeert te doen. Bovendien word je in China overal in de gaten gehouden door talloze camera’s. Ook tijdens de coronapandemie woonde Cindy in China en ze deed in januari 2020 verslag vanuit Wuhan, waarna ze op het nippertje de stad uit kon komen.

Verder lezen
19 februari 2024

Leer me alles wat je weet – Hanna Bervoets

Na de dood van haar geliefde Daniel(le) de Koster wil Jodie nog meer over haar weten. In dit boek vertelt Jodie het verhaal van Daniel: over hoe ze samen stichting Lucille oprichten om mensen te helpen die een diagnose zoeken maar niet verderkomen bij hun arts, over de geliefdes die Daniel had voor Jodie, en over Daniels werk bij een organisatie voor mensen met HIV. Het geeft een uitgebreid beeld van deze bijzondere vrouw, in bijna zeshonderd bladzijden. En toch weet Hanna Bervoets me steeds te boeien.

Maar vlak voor ik ophing, die ochtend na Daniels overlijden, hoorde ik mijn moeder alsnog een geluid voortbrengen. Het was iets tussen een diepe zucht en een jammerkreet in en ik geloof niet eens voor mij bedoeld, maar die droevige kreun zou de rest van de dag hier in huis blijven hangen, bijval krijgen van de brommende koelkast, de ruisende verwarmingsbuizen en de huilende geiser.

Verder lezen
25 juni 2021

Een modern verlangen – Hanna Bervoets

Hanna Bervoets schreef al een heel aantal romans en talloze columns, maar Een modern verlangen is haar eerste bundel met korte verhalen. De helft van de veertien verhalen speelt zich af in de toekomst, waarin allerlei technologieën het leven hebben veranderd. Er zijn een paar dystopische verhalen waarin mensen vluchten. Bijvoorbeeld in de laatste drie verhalen, die bij elkaar horen, is er de belofte van de nieuwe wereld. Mensen vormen een pit van vier personen en moeten tickets kopen voor de reis die veertien maanden duurt. Elk verhaal heeft andere hoofdpersonen. Het laatste begint onderweg en maakt steeds stapjes terug in de tijd. Die bevalt me nog het minst, omdat de hoop om meer te snappen over de omstandigheden steeds minder wordt. Wel interessant is de opmerking in het middelste verhaal van een man die beweert dat die nieuwe wereld helemaal niet bestaat.

Een kort verhaal bevat niet genoeg ruimte om een volledig toekomstbeeld te schetsen, maar Hanna geeft net genoeg aanwijzingen om je er een beeld van te kunnen vormen. Het vraagt wel wat fantasie van de lezer en je moet niet verwachten dat alles precies is uitgewerkt. Bij de meeste verhalen vind ik dat niet erg.

Verder lezen
12 juli 2019

Welkom in het rijk der zieken – Hanna Bervoets

Iedereen is weleens ziek: een verkoudheid of griep in de winter, een keer iets verkeerds gegeten, hoofdpijn. Je brengt een paar dagen in bed door, slaapt veel en een boek en een tv-serie verder voel je je krachten toenemen en kan je weer verder met je leven. Maar terwijl je zo ziek in bed ligt, vraag je je soms af of het wel echt over zal gaan. Je voelt je zo beroerd… wat als dit zo blijft?

Stel dat je Clay zou zijn. Op de dag van de diagnose ben je nog opgelucht. Je hebt Q-koorts opgelopen tijdens een bezoek aan de kinderboerderij. Je klachten komen door een bacterie. Je stelt je dus niet aan! Een deel van de patiënten herstelt echter niet en daar ben je er eentje van. De vermoeidheid blijft. Je raakt je vriendin en je vrienden kwijt, want je kunt weinig meer. Als je opstaat, voelt het alsof je niet hebt geslapen. Verder lezen