Afgelopen jaar heb ik weer erg veel gelezen, zelfs twee boeken meer dan het jaar ervoor. Blijkbaar kan ik het niet laten. Vandaag is het weer tijd om terug te blikken en de mooiste leeservaringen nog eens met jullie te delen. Het zijn er elf!

Het blijft bijzonder om in het verleden te duiken, zoals bij het verhaal van Suster Bertken. Zij wijdde haar leven aan God en liet zich daarom inmetselen in Utrecht. Frans Willem Verbaas heeft zich helemaal ingeleefd in hoe het leven van Suster Bertken eruit moet hebben gezien.

In de categorie non-fictie maakte het boek Die ene patiënt veel indruk. Het is een bundeling van stukjes voor de Volkskrant, waarin Ellen de Visser artsen en andere zorgverleners interviewde over een patiënt die hun altijd is bijgebleven.

Verder lezen

In 2023 las ik een recordaantal boeken, tenminste, als je boeken kunt tellen. Want een novelle en een dikke pil kan je eigenlijk niet vergelijken. Ik las ook een recordaantal boeken niet uit… Word ik dan steeds strenger? Ben je minder snel onder de indruk als je veel leest? Of ik ben juist aardiger voor mezelf, dat ik mag stoppen in plaats van door te ploeteren. Het is nog altijd heerlijk als ik wél goed kies en een geweldige leeservaring heb. Hieronder noem ik het allerbeste dat ik dit jaar las.

Drie boeken in de categorie non-fictie veranderden mijn visie op bepaalde aspecten van dit leven. Dat begon met Door de nauwe poort van Karen Armstrong, over de zeven jaren die ze als jonge vrouw rond 1960 in een zeer streng klooster doorbracht. Ik roep weleens: ‘Als ik een eeuw geleden had geleefd, was ik non geworden.’ Maar na dit boek weet ik dat niet meer zo zeker.

Verder lezen

Aan het begin van dit blogjaar schreef ik over een boek waarvan ik vermoedde dat het lang op de eerste plaats zou blijven staan. Onder buren van Juli Zeh heeft spanningsbogen, natuurbeschrijvingen, filosofische bespiegelingen die me aan het denken zetten, en een hoofdpersoon die levensecht wordt in mijn hoofd.

Verder lezen

Ik ben een boekiemonster. In Sesamstraat zie je Koekiemonster die zijn koekjes naar binnen schrokt en de kruimels in het rond laat vliegen. Ik doe dat met boeken, die ik verslind. Het ene exemplaar smaakt me goed, terwijl ik de andere na een paar bladzijden aan de kant leg. De tijd dat ik over elk boek dat ik uitlas een blogartikel schreef, is voorbij (anders valt het ook niet meer bij te houden voor jullie). Maar de mooiste boeken kregen lyrische besprekingen en die zet ik traditiegetrouw op een rijtje.

Voor de vorige kerstvakantie had ik Zondagsleven van Judith Visser bewaard, in de verwachting dat ik het lezen daarvan niet wilde onderbreken door iets anders dan eten of slapen. Dat klopte, want Jasmijn leerde omgaan met haar autisme en ik leefde weer erg met haar mee. Hetzelfde gebeurde bij Mislukt van Iris Boter, een feelgood-boek mét diepgang.

Verder lezen

De laatste jaren neem ik me steeds voor om minder te lezen en meer tijd buiten door te brengen en met familie en vrienden. Je begrijpt dat dat dit jaar niet is gelukt… ik las dan ook belachelijk veel boeken. Toch heb ik niet lang hoeven nadenken over welke boeken het meeste indruk op me hebben gemaakt.

In The Humans van Matt Haig komt een buitenaards wezen in een mensenlichaam terecht, wat bijzondere humor en levenslessen oplevert.

Verder lezen

In 2019 hebben boeken mijn kijk op de wereld veranderd, zowel in het groot als in het klein. Via non-fictie maakte ik kennis met andere wereldvisies en mensbeelden. Hans Rosling laat in Feitenkennis zien dat armen niet allemaal even arm zijn. Cathelijne Esser geeft in De eenvoud van aandacht manieren om met een nieuwe blik naar alles om je heen te kijken, waardoor ook je gedrag verandert.

Door literatuur te lezen, weet je dat andere mensen net zo met het leven kunnen worstelen. Onze diepste gedachten en gevoelens laten we vaak niet aan elkaar zien, maar door boeken weet ik dat we op elkaar lijken, ook al leven we in verschillende tijden of bubbels, of hebben we een andere leeftijd, huidskleur, sociaal-economische status of ziekte. Dat levert herkenning en troost op. Verder lezen

‘2017 was goed, maar 2018 wordt nog beter,’ dacht ik een jaar geleden. God zij dank is dat ook nog uitgekomen. Een hoogtepunt was dat er in het gezin van mijn zusje een gezonde zoon bij kwam. Voor mijzelf was het belangrijkste dat ik mijn ambtenarenaanstelling heb ingewisseld voor een baan bij een klein, gezellig bedrijf. Ondertussen blijft deze blog rustig doorgroeien en er kwamen nieuwe volgers bij, naast de trouwe lezers die ik zo waardeer. Bedankt voor al jullie reacties en de leuke gesprekken over boeken! En dan is het nu tijd om de beste boeken van dit jaar nog eens te noemen.

Verder lezen

2017 was een goed jaar voor mij, in verschillende opzichten. Ik heb veel gewandeld, zowel alleen als met anderen, in binnen- en buitenland. Daar heb ik ontzettend van genoten. In het zwembad en op mijn werk heb ik vooruitgang geboekt, wat moeite kost maar ook voldoening geeft. Ook mocht ik weer veel lezen, al had ik mij voorgenomen om dat iets minder te doen… Boeken blijven mijn grootste hobby: lezen, snuffelen naar nieuw leesvoer, blogs van anderen bezoeken én naar bijeenkomsten over boeken gaan. Ik was dan ook blij verrast dat ik dit jaar was uitgekozen voor de lezersjury van de ECI Literatuurprijs. Helaas won mijn favoriet Halleluja niet, maar het was een heel leuke ervaring.

Mijn smaak is vaak anders dan die van de vakjury’s van literaire prijzen. Ik zie wel dat het goede boeken zijn, maar ze raken me niet altijd. Gelukkig waren er ook genoeg boeken die me wel wat deden. Zo vond ik Probeer om te keren, het debuut van Marijn Sikken, erg goed. Aan de andere kant las ik het één na laatste boek van Renate Dorrestein Reddende engel. Het is verdrietig dat het boek dat ze nu schrijft haar allerlaatste zal zijn. Een verrassing was de heerlijke roman Weg van psychiater Minke Douwesz.

Verder lezen

Ben je al lijstjesmoe? Ik hoop het niet, want zoals altijd wacht ik op de laatste dag van het jaar. Ook in de laatste weken van 2016 las ik boeken, dus hoe kan je een maand eerder al de balans opmaken? Met wat moeite heb ik mijn jaaroverzicht terug weten te brengen tot elf boeken (oh nee, stiekem twaalf).

Vorig jaar was ik begonnen met het lezen van poëzie. Dit jaar heb ik maar liefst acht gedichtenbundels gelezen. De allermooiste gedichten over de duinen vond ik in Bagatellen voor een landschap van J. Bernlef. Ook genoot ik van de gedichten van Merel Morre, die ik zo leuk vond dat ik een nieuwe verjaardagskalender kocht met haar versjes en tekeningen van Maaike Hartjes. Verder lezen

Qua boeken heeft 2015 mijn verwachtingen weer overtroffen. Ik las weer meer dan in 2014 en er waren ontzettend mooie boeken bij. Natuurlijk waren er ook een paar tegenvallers, maar die leg ik gerust aan de kant na een bladzijde of vijftig, om me te richten op iets anders. Vandaag blikken we terug op het jaar 2015 en ik wil jullie nog eens meenemen langs de beste boeken die ik las. Verder lezen