Ik lees graag boeken van Bernlef, zowel proza als poëzie, vanwege zijn heldere taal. Daardoor is Buiten is het maandag geen zware kost, ook al gaat het over rouw en herinneringen. De hoofdpersoon (ik kom niet te weten hoe hij heet) is een Nederlander in Canada, Nova Scotia om precies te zijn. Daar is het koud en rustig, met veel ruige natuur, met bergen en zee. Het lijkt me erg mooi. Bernlef heeft vast expres voor deze plek gekozen, al had het verhaal zich overal af kunnen spelen. De hoofdpersoon heeft er een handel in oude meubels en hij koopt vaak spullen van nabestaanden. Verder lezen
Bernlef
Lalagè leest ook poëzie
Poëzie blijft lastig, schreef ik al eerder. En toch blijf ik het proberen, omdat ik ook een paar keer fantastische gedichten heb gelezen en dat wil ik weer. Soms lees ik een gedichtenbundel, of een halve. Zo las ik de afgelopen tijd:
- De volgende scan duurt vijf minuten – Lieke Marsman
- Hoe ik een bos begon in mijn badkamer – Maartje Smits (met foto’s erbij)
- de helft van Hier kijken we naar – Hannah van Wieringen
- De herinneringen zien mij – Tomas Tranströmer
Erover bloggen is lastig, maar in het kader van Sandra’s poëzieweek krijgen jullie dit artikel voorgeschoteld. Verder lezen
Bagatellen voor een landschap – J. Bernlef
Onder mijn voeten
miljoenen luisterschelpen.Gekraak verraadt mij
Vanuit diepe duinpannen
stormen donkere pollen opwaartsStokstijf blijven staan en
luisteren naar het haastige wissen
van naam na gelispelde naam.
De kans is groot dat je weleens een roman van J. Bernlef hebt gelezen, zoals het indrukwekkende Hersenschimmen of het boekenweekgeschenk De pianoman. Maar wist je dat hij ook gedichten heeft geschreven? Die in Bagatellen voor een landschap gaan allemaal over de duinen. Bernlef schildert met woorden, maar anders dan bij een schilderij kan je in een gedicht ook geluiden en gevoelens kwijt. Verder lezen
Lalagè leest 