Bij de leesgroep wisselen we vaak boekentips uit. Iemand vertelde dat ze Parnassia een ontzettend mooi boek vond. Toen ik het thema zag, aarzelde ik even; tot voor kort vermeed ik bijna alle boeken over oorlog, met name als het over de Tweede Wereldoorlog ging. Maar ik heb me voorgenomen om dat niet meer te doen en daarom begin ik aan het verhaal over Anneke. Ze is zeventig jaar als ze haar dochter Sandra ontmoet op het strand. Dat is heel bijzonder, want ze hebben elkaar niet meer gezien sinds Sandra als tiener bij haar ouders werd weggehaald, samen met haar broertje en zusje. Maar nu wil Sandra weten wie ze is, waar ze vandaan komt, wie haar ouders waren. Ze is al wat op het spoor gekomen, maar Anneke kan een heleboel puzzelstukjes geven. Als ze dat tenminste wil en kan.

Anneke heeft altijd geprobeerd om haar verleden achter zich te laten, maar nu begint ze toch te vertellen, subtiel aangemoedigd door Sandra. De eerste jaren van haar leven heette ze Rivka en woonde ze bij haar joodse ouders, met haar broer Simon. Verder lezen