Vanaf de eerste bladzijde hield ik van Tsomo. In de proloog kijkt ze als oude vrouw met een goede vriendin terug op haar leven. Het wordt meteen duidelijk dat ze het niet gemakkelijk heeft gehad. Tsomo’s karma gaat over haar jeugd, haar huwelijken en tot slot haar leven als Boeddhistische non. In haar jeugd wil ze het liefste net als de jongens leren lezen en schrijven en zich bekwamen in het Boeddhisme. Helaas is dat niet weggelegd voor vrouwen. In haar huwelijken vindt ze geen geluk. Tsomo lijdt aan een gezwel in haar buik, dit is een zware last voor haar. Uiteindelijk wijdt ze zich toch aan het Boeddhisme: ze woont dicht bij diverse heiligdommen en laat zich zegenen door hoge lama’s.
Lalagè leest 