Sinds Vele hemels boven de zevende wil ik alles van Griet Op de Beeck lezen, ook al loop ik meestal een boek of twee achter. Het beste wat we hebben is uit 2017, maar alle acht exemplaren van de bibliotheek zijn uitgeleend en na mij heeft een volgende lezer het alweer gereserveerd. Ik denk dat veel mensen zich herkennen in haar psychologische verhalen.

Lucas is rechter en is in een opwelling weggelopen uit een rechtszaak. Nu staat hij op een hoge brug, waar af en toe iemand vanaf springt. Lucas wil ook weg uit zijn leven, maar niet door te springen. Hij ziet aan het begin van de brug een oud huisje dat te koop staat en besluit om daar te gaan wonen. Hij koopt de hele inboedel erbij van de oude vrouw die de vorige bewoner was. Tijdens zijn onbetaalde verlof wandelt hij elke dag urenlang heen en weer over de brug, vaak door weer en wind. Een paar keer is er iemand die wil springen. Lucas probeert een gesprek aan te knopen. Maar zijn idealisme pakt niet altijd goed uit, net zoals dat in de rechtbank ook niet altijd hielp.

Ik word meteen meegezogen in het verhaal en denk na over de verhoudingen tussen de personages. De gesprekken van Lucas met zijn vrouw verlopen zo moeizaam. Wat gebeurt daar nou eigenlijk precies? En hoe komt het dat ze eerder jarenlang samenleefden zonder problemen? Isabelle begrijpt er niets van en Lucas gaat langzaam een beetje inzien wat er met hem aan de hand is.

Wat deelden ze echt? Behalve een leven? Wisten ze van elkaar wat ze ten diepste dachten, vreesden, wat hen uit de slaap hield, waar ze niet overheen raakten, waar ze zich over schaamden, wat ze hadden meegemaakt, lang geleden, en hoe dat nu voelde. Wanneer had ze hem nog eens een echte vraag gesteld waarop ze ook uitgebreid het ware antwoord wilde weten?

Lucas praat hier ook over met zijn zus Suzanne, die in een psychiatrische instelling woont. Zij is als meisje misbruikt door hun vader en dit heeft zijn tol geëist. Langzaam wordt duidelijk dat dit op Lucas ook veel impact heeft. Toch lukt het Lucas niet om aan Isabelle uit te leggen wat hem ten diepste dwarszit en beweegt. Zij heeft er ook weinig begrip voor. Dit lijkt ergens op wat er tussen Lucas en zijn moeder gebeurt bij een onverwachte confrontatie. Dat is slechts één van de parallellen tussen de diverse personen in dit boek. Er zijn ook overeenkomsten tussen Lucas en de jongen die bij de brug komt, waar zijn moeder vanaf is gesprongen. Ze raken bevriend, maar de vader van de jongen vindt dat op zijn zachtst gezegd geen goed plan.

Dit is het eerste deel van een soort trilogie rondom het thema misbruik. Het tweede boek staat los van het eerste en in het derde komen personen uit de andere twee boeken terug. Het hele verhaal wordt verteld in de vloeiende Vlaamse zinnen van Griet, waardoor het pijnlijk maar ook mooi is om te lezen hoe Lucas over zijn leven nadenkt.

Hij strompelde naar de badkamer. Verdriet liep voor hem uit als een hond die zelf de weg weet.

Ik wil nog steeds alles van deze schrijver lezen.

Lees ook wat Jeanine, Chantal, Jacqueline en Marcia over dit boek schreven.