Meteen op de eerste bladzijde van Let op mijn woorden signaleer ik de eerste rake zinnen, als Lise haar vader observeert die net als zij niet kan slapen:

Ze vroeg zich af waarom hij de lamp niet had aangestoken. Waarom hij naar buiten keek terwijl er niks te zien viel. Of hij nadacht over iets moois of iets vervelends, over iets wat verschoof of iets wat bleef. Of hij nog droomde en waarvan dan. Hoe hij vroeger was geweest.

Zo’n opsomming gebruikt Griet Op de Beeck wel vaker, maar niet te vaak. Ook de thematiek is niet nieuw: het gaat weer over een disfunctioneel gezin. Lise is vijftien en balanceert tussen haar ouders, probeert de boel bij elkaar te houden als haar vader weer eens een dronken bui heeft. Of als haar moeder aandacht wil omdat ze zichzelf zielig of juist geweldig vindt. Lises broertje David vlucht zo vaak hij kan naar vriendjes, terwijl Lise zich verantwoordelijk voelt. Ze moet haar familie ook wel koesteren, want de twee vriendinnen die ze had hebben de vriendschap onlangs verbroken.

Maar dan is er iemand die Lise wel ziet staan: de wiskundeleraar. Hij is getrouwd, maar dat weerhoudt hem er niet van om Lise mee te nemen naar het theater en het café. ‘Doe dat nou niet!’ roep ik ze allebei in stilte toe.

Iets voor de helft eindigt het eerste deel van het boek. In het tweede deel is Lise 27 jaar oud en heeft ze haar droom om arts te worden verwezenlijkt: ze werkt op de kinderafdeling van het ziekenhuis. Ze is erg begaan met de kinderen, vooral met Sien die leukemie heeft. Lise is goed in haar werk. Toch is ze vreselijk onzeker over haar prestaties, haar uiterlijk en in de liefde. Haar moeilijke jeugd heeft zijn sporen nagelaten. Gelukkig heeft ze een goede vriendin die haar af en toe streng toespreekt.

Hoe verder ik in het verhaal kom, hoe moeilijker ik kan stoppen met lezen. Lise raakt verstrikt in haar gedachtes en probeert haar gevoel weg te stoppen. Af en toe komt het in alle hevigheid naar boven. De mooie zinnen van Griet zijn er nog steeds, maar ik geef mezelf amper de tijd om ze te spotten, want ik wil zo graag weten hoe het verdergaat met Lise. Het is een triest verhaal en ik hoop steeds op een goede afloop.

Dit boek bevat een afgerond verhaal, maar is gepresenteerd als onderdeel van een trilogie. In het derde deel, dat nog uit moet komen, zullen de hoofdpersonen van Het beste wat we hebben en Let op mijn woorden bij elkaar komen. Ik kijk ernaar uit!

Lees ook wat Chantal, Jeanine en Jacqueline over dit boek schreven.