Isserley rijdt dagelijks in haar auto door de Schotse Hooglanden, met als doel lifters op te pikken. Alleen grote, gespierde mannen neemt ze mee. Michel Faber vertelt hoe dit in zijn werk gaat, zonder nog iets los te laten over het doel ervan. Beschrijvingen van Schotland zijn altijd fijn om te lezen, maar ik word steeds nieuwsgieriger naar wat hier aan de hand is. Isserley heeft een speciaal knopje in haar auto, waarmee twee naaldjes uit de zitting komen met een verdovend middel erin. Ze neemt de getroffen man mee naar een boerderij…

Na vijftig bladzijden lees ik een woord dat ik niet ken, dus ik zoek het op. Het blijkt door de schrijver verzonnen te zijn, want ik vind alleen maar informatie over Onderhuids. Als jij een goed geheugen hebt en liever geen onthullingen leest, ga dan maar meteen naar de bieb of de boekhandel om iets van Michel Faber te halen, want zijn boeken zijn fantastisch. Anders kan je doorlezen onder het plaatje; ik zal niet alles verklappen.

Ik vind het niet erg om via DuckDuckGo te ontdekken dat Isserley een buitenaards wezen is! Het verklaart een hoop van wat ik al gelezen heb. Ik ben zo blij dat dit boek uit mijn poll is gekomen, want de beschrijving laat niks los en is dus niet zo wervend, maar hoe tof is dit. Ik wil alleen nog maar verder lezen en overdag op kantoor verheug ik me al op de avond, om verder te gaan in dit boek.

Als je niks hebt opgezocht, ontdek je iets later wel dat het hier om iemand van een andere planeet gaat. Isserley heeft zoveel pijn omdat ze geopereerd is, om er enigszins als een mens uit te zien. Waar haar soortgenoten op vier poten rondwandelen, gaat zij rechtop door het leven. Haar snuit is veranderd en ze draagt een dikke bril om haar grote ogen te maskeren. Bij de boerderij heeft ze een eigen huisje.

Die boerderij heeft drie grote ondergrondse verdiepingen. Daar worden de binnengebrachte lifters verwerkt tot vlees, dat eens per maand wordt opgehaald door een ruimteschip. Isserleys thuisplaneet wordt niet heel uitgebreid beschreven. Wel is duidelijk dat het er lang niet zo mooi is als in Schotland. Ondanks haar pijn geniet Isserley van de mooie uitzichten en van de zee.

Michel Faber schrijft mooi en meeslepend. Harm Damsma en Niek Miedema hebben een uitstekende vertaling gemaakt van Under the skin. Het blijft spannend, doordat je als lezer steeds meer details krijgt over wat er op de boerderij gebeurt, maar ook omdat het werk van Isserley en de mannen niet zonder risico is. Daar komt nog bij dat Isserley overweegt om weg te lopen en haar eigen leven te gaan leiden.

Ik heb nu vijf boeken van Michel Faber gelezen. Na de dood van zijn vrouw kondigde hij aan dat hij niet meer zou schrijven, maar toen kwam het sprookjesachtige D: a tale of two worlds. Het zou geweldig zijn als er nog eens een boek van hem kwam. In elk geval wil ik The book of strange new things een keer herlezen, want daarin heeft hij wél wezens van een andere planeet helemaal uitgewerkt. Maar in Under the skin had hij jaren eerder al laten zien dat hij overtuigend buitenaards leven kan beschrijven. Allemaal aanraders dus!