The perks of being a wallflower van Stephen Chbosky is erg populair op Goodreads: meer dan een miljoen mensen hebben het gelezen, met een gemiddelde waardering van 4,2 sterren. Het boek staat al zo lang op mijn e-reader dat ik niet meer weet hoe het erop is gekomen. Tijdens deze maand van het vergeten boek besluit ik het eindelijk te gaan lezen. Aan de ene kant is mijn verwachting hoog, vanwege die sterren, maar ik heb mijn twijfels. Zal ik het ook zo goed vinden? Of is dit het zoveelste boek over een verlegen tiener die misschien een vorm van autisme heeft?

Het boek bestaat uit brieven uit 1991 van Charlie (15) aan een onbekende, die hij aanschrijft als ‘Dear friend’, maar aan het eind blijkt dat hij de ontvanger nooit heeft ontmoet. Charlie lucht zijn hart en schrijft al zijn gedachtes op. Hij zit in het eerste jaar van highschool. Vorig jaar heeft zijn beste vriend zelfmoord gepleegd en hij maakt moeilijk contact met zijn klasgenoten. Maar dan ontmoet hij Patrick en zijn zus Sam, die in het laatste jaar zitten. Zij vinden Charlie wel schattig en ontfermen zich over hem. Ze nemen hem mee naar feestjes waar flink wordt gedronken, gerookt en drugs wordt gebruikt. Charlie krijgt een stukje spacebrownie en voelt zich geweldig.

Charlie is verliefd op Sam, maar zij maakt meteen duidelijk dat het natuurlijk nooit iets kan worden tussen hen. Ze geeft hem wel zijn allereerste zoen, omdat ze wil dat hij die krijgt van iemand die van hem houdt. De vrienden gaan ook vaak naar The Rocky Horror Picture Show, waar ze steeds hetzelfde toneelstuk uitvoeren. Ik begrijp er weinig van. Op Wikipedia lees ik dat het een cultfilm is waarbij fans de gewoonte hebben om voor het doek mee te spelen met de film en bepaalde voorwerpen door de zaal te gooien. Heel vreemd.

Charlie heeft een psychiatrisch verleden, maar meer dan dat hij naar de psychiater moet en af en toe in hysterisch huilen uitbarst vertelt hij daar niet over. Hij lijkt me in elk geval niet autistisch, maar wel bovengemiddeld intelligent. Er is een leraar die hem heel speciaal vindt en hem steeds klassiekers geeft om te lezen. Het hele boek lang hoop ik te begrijpen wat er dan precies zo bijzonder aan hem is, maar ook aan het einde weet ik dat nog niet, zelfs als hij weer opgenomen wordt in een psychiatrische instelling, waar hij verder niet op ingaat. Wat een teleurstelling. Het boek leest vlot, maar het is me nog steeds een raadsel waarom zoveel mensen dit zo geweldig vinden.

Lees ook wat Claudia, Literasa en Eline over dit boek schreven.