Als haar vader het voor het zeggen had, lag het debuut van Emma Curvers niet meer in de winkel. Hij voelde zich gegriefd door het boek en eiste dat het niet meer verkocht zou worden, maar de rechter gaf hem geen gelijk. Zou hij zich dan toch in Iedereen kan schilderen herkend hebben, ook al benadrukt zijn dochter dat het fictie is?

Hans Kostons lijkt zo op het eerste gezicht een normale, vriendelijke man. Hij heeft een goed lopend bedrijf en daardoor woont het gezin in een groot huis met mooie spullen en een zwembad. Zijn echtgenote en zijn dochters Iris en Mia moeten echter wel aan de eisen van Hans voldoen. Anders kan het zomaar gebeuren dat moeder Elsbeth in de winter zonder jas buiten staat en niet meer naar binnen mag. Ze mag ook niet koken in de blinkende keuken, maar moet dat doen in de bijkeuken. Een ander voorbeeld is dat Elsbeth, Iris en Mia door Hans worden achtergelaten bij een tankstation, als ze onderweg zijn naar een tante om Pasen te vieren. Volgens Hans is dat een logische actie, want ze hebben zich niet aan de regels gehouden, waaronder ‘niet eten in de auto’. Verder sloopt Hans vaak dingen als hij boos is. Dat is niet zo erg, want dan kan hij mooi gaan winkelen om nieuwe spullen aan te schaffen.

Dochter Iris beschrijft haar vader op een droge en feitelijke manier, zonder te oordelen. Dat de situatie met haar vader veel invloed op haar heeft, blijkt slechts uit het feit dat ze in therapie gaat en daar veel over haar vader praat. Ze heeft niet het idee dat het helpt, maar ze hoopt wel te kunnen accepteren dat ze nu eenmaal ongelukkig is. Ook haar ouders gaan in therapie, omdat het huwelijk van Hans en Elsbeth niet zo goed loopt. De psychologe zegt dat Elsbeth meer begrip moet tonen voor Hans, waaruit Hans concludeert dat Elsbeth gek is en hij niet. Soms houdt Elsbeth het niet meer vol en vertrekt ze voor een paar dagen, maar altijd gaat ze weer naar huis terug.

Het verhaal leest heel vlot en doordat er met iedereen wel iets ‘aan de hand’ is, wordt het steeds interessanter om te lezen hoe het verder gaat. In het derde deel van het boek gaat het hele gezin op vakantie, wat vast weer de nodige genante situaties zal opleveren. Volgens mijn man is dit soort boeken fijn om te lezen omdat het bevestigt dat je zelf eigenlijk best wel normaal bent.

Emma Curvers heeft zich laten inspireren door haar eigen jeugd, maar de rechter oordeelde dat het voldoende afwijkt van de werkelijkheid. Ik vermoed en hoop dan ook dat ze de boel zwaar heeft overdreven. Dat maakt het een erg goed verhaal, dat ik geboeid heb zitten lezen.

Dit boek heb ik gelezen voor de boekenclub ‘Een perfecte dag voor literatuur’. Klik om te lezen wat andere bloggers hier vandaag over hebben geschreven.

Vanavond bespreken we dit boek met de twitterleesclub @leestweeps.