Na Lampje en De meisjes zijn de verwachtingen van het nieuwe boek van Annet Schaap torenhoog. Dat voelde ze zelf ook, vertelde ze in de Grote Vriendelijke Podcast. Ze heeft er weer rustig de tijd voor genomen en elk woord gewogen. Dat merk je als lezer meteen. Binnen een paar bladzijden houd ik al van Krekel.
Het begint middenin het verhaal (in medias res, leerde ik vroeger), in een vissersplaatsje. Eliza van twaalf loopt langs een winkeltje voor tatoeages. Ze stapt naar binnen en haalt de ervaren oude man over om vijf namen op haar been te zetten: die van haar vijf broers, die verdwenen zijn. Alleen haar kleine broertje Krekel heeft ze nog bij zich. Samen zijn ze van huis weggelopen. Eliza wil haar broers vinden en daarom wil ze naar de Witte Kliffen. Daarvoor zoekt ze een schip om mee te varen.
Lalagè leest 