Anna Boom heeft een bewogen leven gehad, waarin ze in diverse Europese landen woonde. Als Judith Koelemeijer haar ontmoet, is ze al op hoge leeftijd. Anna luistert liever naar anderen, maar als Judith ernaar vraagt, is ze uiteindelijk wel bereid om haar verhaal te vertellen. Ook de Tweede Wereldoorlog komt ter sprake, waarin Anna zich in Hongarije inzette voor mensen die in gevaar waren. Vele gesprekken volgen en het resultaat is dit boeiende boek.

Anna’s jeugd verloopt al opmerkelijk. Haar vader komt te overlijden als Anna nog een baby is. Haar moeder neemt Anna mee naar Italië en Wenen, waar ze in pensions en hotels wonen. Ze leiden een luxe leventje en hebben overal kennissen en vrienden, maar Anna voelt zich nergens echt thuis. Het kan ook elk moment weer gebeuren dat ze verhuizen. Als Hitler in 1939 Tsjechoslowakije bezet, besluit Anna’s moeder dat ze naar vrienden in Boedapest gaan.

In Wenen had Anna al iets met een jongen, maar in Hongarije leert ze de liefde pas echt kennen als ze Géza ontmoet. Hij is getrouwd, maar spreekt regelmatig met Anna af in restaurantjes. In 1942 gaan Anna en haar moeder terug naar Amsterdam, omdat ze vanwege de oorlog geen geld meer kunnen ontvangen. Maar Anna keert al snel terug, alleen, met de trein. Ze mist Géza en hoopt dat hij voor haar kiest, ook al heeft hij inmiddels een dochtertje waar hij gek op is.

Anna heeft geen opleiding, geen werk en geen geld. Ik vraag me af hoe haar leven verder zal verlopen. Door haar vele kennissen komt ze toch aan baantjes, eerst in een hotel en bij de opera. Als de oorlog vordert, raakt ze die baantjes weer kwijt. Maar er komen nieuwe werkzaamheden voor in de plaats: er moeten pakketjes bezorgd worden. Anna raakt betrokken bij het Zweedse Rode Kruis en helpt bij het verstrekken van papieren aan joodse mensen die gevaar lopen. Af en toe verstopt ze zelfs iemand in de diepe inbouwkast in haar kleine appartementje. Met haar vlotte babbel, talenkennis en vele contacten is ze geknipt voor dit werk. Ze denkt er geen moment over na dat ze zelf ook gevaar loopt door dit te doen.

In 1944 komt Anna terecht in het rotshospitaal, waar ze een bevriende arts assisteert. Ik herinner me ineens weer dat wij tijdens een vakantie een bezoek hebben gebracht aan dat enorme grottenstelsel onder Boedapest, wat nu als museum is ingericht. Het is indrukwekkend om te lezen wat Anna daar heeft meegemaakt, met zo veel gewonden en zo weinig medicijnen en verbandmiddelen. Ze moet zelfs helpen bij amputaties die zonder verdoving worden uitgevoerd, zij die eerder van een klein wondje al bijna flauwviel.

Anna past zich aan als een kameleon. Dat heeft ze in haar jeugd geleerd en in de oorlog komt dat van pas. Het laat zijn sporen wel na en pas veel later kan ze erover praten met haar echtgenoot Jan, die ze dan al vele jaren kent. Met deze KLM-man reist ze ook veel, maar bij hem voelt ze zich eindelijk thuis.

De volgende bloggers publiceren vandaag ook een artikel over dit boek: Sue, Jannie, Sandra, Karin, Antoinette en Ali.