Brussel is een beetje zoals West-Berlijn vroeger: een hoofdstad waar vooral Frans wordt gesproken terwijl in de omringende plaatsen het Nederlands de voertaal is. Deze bijzondere stad speelt de hoofdrol in De stad en de tijd. Het boek start ten tijde van de Wereldtentoonstelling in 1958, met het Atomium. In elk hoofdstuk speelt een andere Brusselaar de hoofdrol en ondertussen verstrijkt de tijd. Zo zijn er negen verhalen van elk dertig bladzijden.

Het start met de eigenaar van een parfumzaak. Zijn dochter komt haar grote liefde tegen, een Fransman. Dat is wel even slikken voor de Nederlandstalige familie, maar de man blijkt een uitstekende opvolger voor de parfumerie. De zaak is beroemd vanwege de bijzondere parfums en de eigenaar kan ruiken wat iemand nodig heeft. De dochters kunnen dat niet, maar de schoonzoon wel. Deze parfums duiken nog een paar keer op in andere hoofdstukken.

Een terugkerend thema is de onbereikbare liefde. Zo is er een man die veroordeeld was voor de moord op een ex-vriendin. Hij zat tien jaar lang onschuldig in de gevangenis. Daardoor durft hij amper met vrouwen in contact te raken en hij schrikt enorm als hij op een dag een fijn gesprek heeft met de overbuurvrouw. In een ander hoofdstuk raakt een getrouwde vrouw zwanger van een zwarte man, die ze niet meer terug kan vinden, terwijl ze ervan droomt met hem naar Afrika te gaan. Dan zijn er nog de eigenaar van een koffiezaak die verliefd wordt op een jonge klant en een jongen en meisje die elkaar vinden in de liefde voor muziek.  Ook de verhalen over uit het oog verloren (klein)kinderen zou je onder de noemer van onbereikbare liefde kunnen scharen.

Jonathan Robijn weet me elke keer weer te verrassen. Elk verhaal kent wel een wending waardoor het in een stroomversnelling komt en ik graag wil weten hoe het afloopt. De details zijn enigszins absurd en ik zit lachend in mijn leesstoel. Iemand vergeleek deze verhalen met die van Belcampo, die ook fantastische absurde verhalen heeft geschreven. Het verschil is dat de personages bij Jonathan Robijn allemaal realistisch blijven, behalve dan Allah en de Heer die in het laatste verhaal met elkaar kletsen op een wolkje, terwijl op aarde een terroristische aanslag plaatsvindt. De hoofdpersonen zijn stuk voor stuk bijzondere mensen en ik hoop steeds dat het goed met ze afloopt. Die afloop wordt niet altijd helemaal duidelijk, al zou ik het ook geen open eindes willen noemen. Deze verhalen verdienen echt meer lezers, want ze zijn fantastisch.

Dit boek maakt onderdeel uit van mijn leesreis door de provincies. Literasa, hartelijk dank voor deze boekentip.