Eigenlijk houd ik niet zo van boeken over boeken. Er wordt dan rondgestrooid met citaten uit boeken die ik nooit heb gelezen, terwijl het vast klassiekers zijn. Bij Engelstalige boeken is die kans nog groter. Daarom had ik The collected works of A.J. Fikry niet op mijn leeslijst staan, ondanks alle positieve blogs. De titel sprak me ook al niet aan. Maar nu koos iemand van mijn leesgroep voor dit boek en ze zei dat dit echt een heerlijk boek is om in de winter bij de open haard te lezen.

A.J. Fikry (waar die A.J. voor staan wordt nergens verteld) is eigenaar van een boekenwinkel. Ooit was hij bezig met een proefschrift over Edgar Allen Poe (waar ik dan weer wel eens iets van gelezen heb), maar dat heeft hij nooit afgemaakt. Met zijn echtgenote opende hij een boekenwinkel op Alice Island, een afgelegen plek die in de winter niet bereikbaar is. Maar in de zomer zijn er genoeg toeristen om boeken te kopen. A.J. wordt weduwnaar na een auto-ongeluk en hij verpietert in zijn eentje. Totdat er op een dag een meisje van twee jaar wordt achtergelaten in zijn boekenwinkel, met de boodschap dat ze hier zal moeten opgroeien. De moeder heeft zelfmoord gepleegd. A.J. voelt zich verantwoordelijk en hij krijgt het voor elkaar om Maya te adopteren. Later trouwt hij met Amelia, de excentrieke vertegenwoordiger van een uitgever.

Elk hoofdstuk begint met de beschrijving van een kort verhaal door A.J., gericht aan zijn dochter Maya. Dit is best wel leuk om te lezen, ook als je de auteur niet kent. Verder worden in het verhaal heel wat boektitels genoemd. Sommige bestaan echt, andere zijn verzonnen. Het maakt niet uit of ze je bekend voorkomen of niet, maar wie het echt wil weten kan terecht op de website van Gabrielle Zevin, waarop ze per hoofdstuk toelicht of het boek echt bestaat, verzonnen is of een combinatie van die twee.

Het boek leest makkelijk en heeft veel humor, al zijn er ook verdrietige stukjes bij. Ik heb hardop zitten grinniken om hilarische scènes. Zo is er de keer dat A.J. een schrijver uitnodigt in zijn winkel, iets wat hij normaal nooit doet. Deze man heeft het boek geschreven dat Amelia als eerste aan A.J. aanraadde. Hij las het pas na een paar jaar, maar vond het ook prachtig, terwijl het voor geen meter verkoopt. De schrijver, die op een dronken Kerstman lijkt, heeft daardoor ook nooit eerder een optreden gedaan. Hoe dat afloopt mag je zelf lezen, maar het is net een slapstick.

De liefde voor boeken is een centraal thema in dit boek. Daar kan ik mij prima in herkennen, al heb ik zelf een prima huwelijk met een man die zelden fictie leest. In elk geval ben ik van mijn aversie tegen boeken over boeken af (mijn afkeer van boeken over schrijven blijft nog wel bestaan). Dus ik moet jullie allemaal gelijk geven, die dit boek allang hebben gelezen en aangeprezen. Dit is een heel fijne feelgood roman, die als bonus een hele stapel boekentips oplevert.