Een paar maanden geleden zag ik de bijzondere film die gemaakt is over de Amerikaanse schrijver Shirley Jackson, die leefde van 1916 tot 1965. Haar korte verhaal The Lottery vond ik erg goed; dat is een soort voorloper van boeken als The hunger games. De Nederlandse vertaling van de roman The haunting of Hill House is te leen als e-book bij de online bieb, maar ik vind de zinnen niet soepel lopen en daarom heb ik alsnog het origineel uit een andere bibliotheekvestiging laten komen. Af en toe zoek ik een Engels woord op, maar het taalgebruik is niet heel moeilijk.

Wetenschapper dr. John Montague wil onderzoek doen naar bovennatuurlijke verschijnselen in oude huizen. Daarom huurt hij Hill House, waarvan wordt gezegd dat het er spookt. Montague nodigt een aantal mensen uit om hem te helpen bij het onderzoek. De jonge vrouwen Eleanor en Theodora gaan het avontuur aan. Verder is Luke aanwezig als vertegenwoordiger van de familie die het huis in bezit heeft. Er woont niemand; iedereen die er eerder heeft overnacht hield het maximaal een paar dagen vol.

Shirley Jackson weet de spanning goed op te bouwen. Er zit humor in het verhaal en ze weet de personages knap neer te zetten, inclusief hun manier van praten. Overdag is het huis al behoorlijk eng, met deuren die steeds vanzelf dichtgaan, ook al zetten ze er zware voorwerpen tegenaan. Er is ook iets vreemds met het ontwerp van het huis, want de hoeken die recht lijken, zijn in het echt iets meer of minder dan 90 graden, met optische illusies als gevolg. In de nacht nemen de gasten nog duidelijkere verschijnselen waar en ze zijn doodsbang. Het perspectief ligt steeds bij Eleanor, die zich begint af te vragen of ze het zich verbeeldt, maar de anderen horen en voelen het ook…

Op ongeveer tweederde van het boek is er een hoofdstuk dat ik niet zo goed begrijp. Het is een vreemd gesprek tussen Eleanor en Theodora. Ze kennen elkaar nog niet zo goed en het lijkt erop dat ze proberen te ontdekken of ze elkaar kunnen vertrouwen. Daarna draait het verhaal steeds meer om Eleanor en het mondt uit in een spectaculaire scène, die suggereert dat Eleanor gek is geworden. Maar als lezer heb ik het dan ook niet meer allemaal op een rijtje… Het slot heeft dezelfde woorden als het begin van het boek. Het huis blijft geheimzinnig en het ideale decor voor dit ultieme griezelverhaal.