Laatst kreeg ik het Zeeuwse boekenweekgeschenk cadeau van medeblogger Jannie. Ze wist dat ik eerder had genoten van andere boeken van Carolijn Visser, die veel heeft gereisd en de kunst verstaat om verhalen van gewone mensen meeslepend te vertellen. Ze schreef De vader van Grace speciaal voor de Zeeuwse boekhandels, maar het is ook buiten Zeeland te koop.

Carolijn groeide op in Middelburg. Toen ze eens bij haar vriendinnetje Grace thuis kwam, was ze onder de indruk van de vader die ze daar aantrof. Die had namelijk een donkere huid. Het was Carolijn nooit echt opgevallen dat Grace lichtbruin was. Als volwassene vertelde Grace dat ze in haar kindertijd zelden werd gediscrimineerd. De twee vriendinnen waren elkaar toevallig tegengekomen en raakten weer in gesprek.

Na de dood van hun ouders hadden Grace en haar broer Irving het ouderlijk huis leeggehaald. Daarbij kwamen ze een grote kist tegen vol documenten en brieven. Samen met hun eigen herinneringen vormden die het onderzoeksmateriaal voor dit boek. Een groot deel is gebaseerd op de brieven die de vader van Grace, Adel, schreef aan moeder Nel tijdens hun verlovingstijd.

Adels opa kwam uit Afrika. Hij was als militair naar Nederlands Indië gegaan. Zo was daar een gemeenschap ontstaan van Afrikanen met de Nederlandse nationaliteit. Adel mocht een paar maanden op verlof naar Nederland en daar ontmoette hij Nelleke een paar dagen voor hij terugreisde. Via vele brieven maakte hij haar het hof en haalde haar over om naar Indonesië te komen. Ze trouwde met de handschoen. In de brieven fantaseert Adel er op los hoe het straks zal zijn en hij beschrijft uitgebreid hoe het leven in Indonesië eruitziet. Ook komen er steeds nieuwe verzoeken van spullen die Nel moet kopen en meenemen, niet alleen voor zichzelf en Adel, maar ook voor allerlei kennissen.

Als Nel eenmaal in Indonesië is aangekomen, stoppen de brieven. Toch wordt het verhaal mooi afgerond door de herinneringen van Graces oudere halfbroer Hardy. Hij was al naar Nederland verhuisd toen Adel en Nel met hun twee jonge kinderen vertrokken uit Indonesië en in Zeeland terechtkwamen. En zo vond Carolijn Visser deze keer dicht bij huis een boeiend verhaal, wat ik weer graag gelezen heb.