Liefde in tijden van cholera kreeg de meeste stemmen in mijn vorige poll. Sommige lezers gaven zelfs aan dat het bij hun lievelingsboeken hoort. Ik had al eerder iets van Gabriel García Márquez gelezen (Over de liefde en andere duivels) en dat beviel me wel. Dus vol goede moed begon ik aan dit dikke boek van vijfhonderd bladzijden.

Op de achterkant staat dat de hoofdpersonen Fermina Daza en Florentino Ariza heten, maar het boek begint met de dood van dokter Urbino. Het duurt even voordat ik door heb hoe de verhoudingen liggen. García Márquez blinkt uit in breedsprakigheid en dat toont hij ook meteen in het begin; daarom kost het me wat moeite erin te komen. Maar na een tijdje heb ik een goed tempo te pakken. Soms lees ik wel een zin terug, want het is soms wel jammer om zo snel door de mooie zinnen heen te gaan, maar een flink tempo is wel nodig om dit te volbrengen. Dokter Juvenal Urbino is de echtgenoot van Fermina Daza. Ze trouwden aan het einde van de negentiende eeuw in stad in Colombia. Ze kwamen beiden uit een rijke familie. Het is echter geen huwelijk uit liefde, al leren ze wel van elkaar te houden. Echte liefde heeft Fermina als tiener wel meegemaakt, want Florentino Ariza viel als een blok voor haar en ze hebben jarenlang stiekem brieven aan elkaar geschreven. Maar in een impulsieve bui heeft ze hem afgewezen.

Florentino is ziek van liefdesverdriet als Fermina hem afwijst en met Urbino trouwt. Hij besluit op haar te wachten, al beseft hij dat hij dan moet wachten tot de dokter overlijdt. Dat duurt ruim vijftig jaar. Florentino trouwt nooit, maar heeft wel een rijk geheim liefdesleven. Dit wordt allemaal met verve beschreven, net als het leven dat Fermina ondertussen leidt. De grote vraag is natuurlijk: komen ze aan het einde weer bij elkaar?

De tijd waarin deze geschiedenissen zich afspelen is een interessante. Er zijn allerlei technologische ontwikkelingen die mooi worden verwerkt in het boek. Zo maken Fermina en haar man één van de eerste luchtballonvaarten. Later komen er vliegtuigen, maar daar durft Fermina niet in. Koetsen worden vervangen door auto’s. Het geeft een prachtig beeld van hoe rijke mensen rond 1900 leefden. Overigens verschilde dit in Colombia amper van Europa, afgezien van het weer.

Af en toe ontsnapten er flarden van vluchtige stemmen via de open balkons, vertrouwelijkheden uit slaapkamers, liefdesgesnik dat werd versterkt door de spookachtige akoestiek en de warme geur van de jasmijnstruiken in de slapende straatjes.

Gabriel García Márquez is een rasverteller en Mariolein Sabarte Belacortu heeft het zeer vloeiend vertaald, waardoor het me is gelukt om vlot door het boek heen te komen. In het begin was ik even bang dat ik erin zou stranden, zoals bij Javier Marías, maar dit is net iets beter te doen. En ik was ook wel erg nieuwsgierig hoe het afloopt, dus vooral het einde heb ik met plezier gelezen. Deze klassieker is een aanrader voor wie van mooie zinnen houdt en niet bang is voor dikke boeken.

Lees ook wat Erik en Sasha over dit boek schreven.