Dit boek begint met de belangrijkste gebeurtenis en daardoor las ik geboeid door vanaf de eerste bladzijde. Mikael (9 jaar) woont op een klein eiland, samen met zijn ouders. Er zijn nog twee andere huizen: dat van buurman Karl en dat van de overleden buurvrouw. Op een dag gaat Mikael met zijn vader zwemmen, maar hij komt alleen terug. Zijn vader is de zee in gezwommen. Vanaf dan woont Mikael alleen met zijn moeder.

Het leven gaat gewoon verder. Mikael blijft zijn schoolschriften volschrijven, maar nu zonder hulp van zijn vader, waardoor hij er steeds minder van snapt en er op een gegeven moment mee kapt. Een groot deel van het verhaal speelt zich af als Mikael 15 jaar is en een beetje op het eiland rondzwerft. Soms blikt hij terug op iets wat hij met zijn vader heeft beleefd, maar eigenlijk blijft de vader vooral onbesproken. Heel soms komt er iets naar boven, bijvoorbeeld als zijn moeder snauwt: “Zijn kleren blijven wel in de kast liggen!” en op een later moment dwingt ze Mikael juist om zijn vaders trui aan te trekken. Verder kan ze zomaar boos worden om kleine dingen en Mikael wurmt zich dan in alle bochten, inclusief excuses, om haar weer gunstig te stemmen. Ze hebben immers maar met z’n tweetjes en zijn afhankelijk van elkaar. Moeder vertoont dus af en toe vreemd gedrag, maar Mikael vraagt niet waarom ze iets doet. Zij verwijt hem op haar beurt dat hij te weinig praat.

Dit alles wordt bijna zonder emotie beschreven, met een vlotte pen. Daardoor ontstaat een heel aparte sfeer: aan de ene kant is het allemaal heel gewoon, maar door de vreemde kleine gebeurtenissen voelt het ongemakkelijk. Tijdens het lezen dacht ik soms na over de toekomst van Mikael: zou hij op het eiland blijven wonen? Blijft hij dan alleen over als Karl en z’n moeder zouden overlijden? Of gaat hij op een gegeven moment toch naar het vasteland? Als dit in een boekenclub zou worden besproken, zouden we genoeg stof tot nadenken hebben. Maar ik wil in deze blog niet teveel verklappen, want het is de moeite waard om dit boek zelf te lezen. Wellicht kunnen we nog een keer een nabespreking houden met de mensen van Not just any book. Wat zij over Birk geblogd hebben, kan je hier lezen.