Een vervolgboek zou eigenlijk altijd een samenvatting van het vorige deel moeten bevatten. Ruim vijf jaar geleden las ik De meisjes van Sjanghai en ik heb natuurlijk mijn blogartikel, maar daarin vertel ik het einde niet. Hoe zat het ook alweer met de zussen Pearl en May? Ze kwamen in 1937 vanuit China naar Californië, waar ze trouwden met twee Chinese mannen. Ze gingen wonen in Chinatown in Los Angeles. Daar werd Joy geboren. Nu moet ik wel iets vertellen over het einde van het vorige deel, dus als je dat niet wilt weten, ga dat dan eerst lezen!

Joy is de hoofdpersoon van dit boek. Ze is erg van slag als haar vader zelfmoord heeft gepleegd en ze ontdekt heeft dat hij niet haar biologische vader is. En Pearl is niet haar moeder. Joy werd namelijk geboren uit May, die in China zwanger was geraakt van Z.G. Na hun vlucht naar Amerika besloten ze dat ze zouden doen alsof de baby van Pearl en haar man Sam was. Wel was May altijd als tante in de buurt, want ze woonden in hetzelfde huis. Sam was illegaal en dreigde opgepakt te worden. Vandaar dat hij zich ophing in de kast.

Als student in de jaren ’50 komt Joy in contact met communistische denkbeelden en Chinese propaganda. Ze besluit in haar wanhoop om naar China te gaan, om daar haar biologische vader te zoeken. Ook heeft ze een ideaalbeeld van werken op het Chinese platteland. Ze wil bijdragen aan de Grote Sprong Voorwaarts die Mao heeft ingezet. Pearl en May schrikken zich natuurlijk rot als ze ontdekken dat Joy is verdwenen. Pearl besluit haar achterna te reizen om haar te zoeken. Voor het eerst na twintig jaar komt ze weer in haar geboortestad Sjanghai. De hoofdstukken van Joy worden afgewisseld met het perspectief van Pearl.

Als Pearl in Sjanghai komt, heeft Joy inmiddels haar vader Z.G. opgespoord en ze is met hem naar een dorp op het platteland afgereisd. Z.G. gaat daar schilderles geven en Joy mag hem assisteren. Het leven in het dorp is enorm primitief en Joy moet erg wennen. Maar ze valt ook als een blok voor Tao, die ze stiekem kust.

Ik vind het erg knap hoe Lisa See tot in detail heeft beschreven hoe het leven rond 1958 in China was. De Grote Sprong Voorwaarts mondde uit in enorme hongersnood door belachelijke opdrachten vanuit de stad. Joy maakt het mee en Pearl wil haar dochter redden, maar gaat dat lukken? Mensen mogen in die periode niet meer zomaar reizen van de stad naar het platteland en al helemaal niet van een dorp naar de stad; daar is toestemming nodig en die is erg moeilijk te krijgen. Het is hartverscheurend om te lezen hoe mensen massaal de hongerdood stierven. Achterin vertelt de schrijver dat het lastig is om hier onderzoek naar te doen, omdat zo weinig mensen het hebben overleefd en anders verderleefden in afgelegen dorpen. Ik vermoed ook dat in het huidige China niet de waarheid hierover wordt geleerd. Maar ze heeft er toch documentatie over kunnen vinden.

Ik weet niet hoe realistisch het einde is. Spannend is het zeker. Dromen van Joy is een indrukwekkend boek geworden.