Jacqueline en Rosa zijn totaal verschillend, en toch waren ze veertig jaar geleden geliefden. Nu zijn ze 66 jaar, hun levens veranderen en ze denken terug aan vroeger. De Geliefden bestaat uit drie delen: Jacqueline, 1973 en Rosa. De hoofdstukken zijn kort en ik vlieg er doorheen.

Jacqueline is altijd alleen gebleven en heeft haar leven gewijd aan haar veeleisende kantoorbaan. Nu ze met pensioen is, heeft ze geen idee hoe ze haar dagen moet vullen. Ze is een rijke dame die nooit heeft nagedacht over de zin van haar leven. De leegte om haar heen laat herinneringen boven komen. Jacquelines moeder overleed toen ze vier jaar was. De band met haar vader is altijd koel geweest. Ze erfde zijn landgoed, dat ze net heeft verkocht om in een luxe bungalow te gaan wonen. In een opwelling neemt Jacqueline contact op met Eric, die net begonnen is als coach. Hij stelt kritische vragen en dat helpt haar. In de laatste zin van Jacquelines deel wordt ze gebeld door Rosa…

Dan komt het middendeel over vroeger, waarin Rosa en Jacqueline verliefd samenwonen. Ze vieren kerst bij Jacquelines vader en de sfeer is om te snijden. Rosa wil graag gaan reizen en vraagt Jacqueline en een bevriend stel mee, maar ze vertrekt uiteindelijk alleen.

In het laatste deel komt Rosa’s avontuurlijke leven aan bod. De tegenstellingen liggen er wel erg bovenop. Rosa is na haar omzwervingen terug in Nederland en ze heeft geen rooie cent. Ze woont in een caravan waarvan ze de huur niet kan betalen. Ze is een zweverig type dat zich bezighoudt met tarotkaarten en erg milieubewust is.

Het verhaal eindigt met de ontmoeting van de oude geliefden in een chic restaurant, uitgekozen door Jacqueline. Rosa is daar met haar ongewassen haren en versleten kleding niet op haar gemak. Overeenkomsten zijn natuurlijk dat ze allebei niet weten welke kant ze nu op willen en dat ze zich afvragen waarom hun familiebanden nooit goed zijn geweest. Ondanks hun grote verschillen, vinden ze bij elkaar iets vertrouwds.

In het begin vraag ik me af of het taalgebruik wel past bij een zestiger. Vooral in het gedeelte van Rosa vind ik niet alle details geloofwaardig, maar ik sta daar niet te lang bij stil, omdat het zo lekker weg leest. Alles bij elkaar heeft Willemijn Kranendonk een heel aardig debuut afgeleverd.