Zhang Yueran is een Chinese schrijver van mijn leeftijd. Maar het eerste verhaal in dit boek gaat over een Nederlander, namelijk Vincent van Gogh. De hoofdpersoon is een zonnebloem die door hem geschilderd wordt. Ze wordt verliefd op de man en wil mens worden, net als de kleine zeemeermin uit het bekende sprookje. Ik vind het een prachtig begin.

Het verhaal van de zonnebloem is door vertaler Annelous Stiggelbout toegevoegd aan de oorspronkelijke bundel Tien liefdes en het past er perfect bij. Terugkomend thema is een jonge vrouw die in contact komt met een oudere man, en dat steeds in een min of meer surrealistische sfeer. Soms is het echt luguber en soms is het meer sprookjesachtig, zoals bij het verhaal over Pinokkio die als volwassene zijn huis niet meer uit kan door zijn extreem lange neus.

De Chinese cultuur speelt in sommige verhalen wel een rol. Er zijn strenge vaders die hun dochter hardhandig aanpakken. De dochter gaat ervandoor met een oudere man, die haar meeneemt naar een restaurant waar ze schaafijs met rode bonen bestelt. Ik google hoe dat eruitziet; het wordt gemaakt van adukibonen met veel suiker.

Soms is de hoofdpersoon duidelijk op de schrijver zelf gebaseerd, bijvoorbeeld als het gaat over een tienermeisje dat schrijver is. Ze komt bij een fotograaf die eerst denigrerend tegen haar doet en later toch tijd maakt om haar uitgebreid te portretteren.

Deze verhalen zijn vertaald door diverse vertalers, in een project van de universiteit van Leiden onder leiding van Annelous Stiggelbout. Er zijn studenten bij die hebben samengewerkt met meer ervaren vertalers. Toch is de stijl consistent, wat ik een knappe prestatie vind.

Toch vind ik het lastig om een oordeel te vellen over dit boek. Misschien komt dit doordat ik niet altijd goed kan inschatten of iets absurd is of dat het normaal is in China. Ik weet in elk geval zeker dat een Nederlandse schrijver nooit zoiets zou produceren. Het blijft boeiend om boeken uit verre landen te lezen.