In 1963 raakt Eva als tolk betrokken bij het Auschwitz-proces in Frankfurt. Haar ouders en haar vriend Jürgen maken daar bezwaar tegen, maar ze leggen niet uit waarom. Annette Hess geeft al dikke hints dat daar meer achter zit, maar eerst gaat het vooral over Eva en de mensen om haar heen: haar ouders die keihard werken in hun restaurant, broertje Stefan die ontzettend wordt verwend, zus Annegret die op de kraamafdeling van het ziekenhuis werkt en de rijke Jürgen. Eva en hij kennen elkaar al een tijd, maar ze zijn nog nooit bij elkaar thuis geweest. Ik weet niet of dit gebruikelijk was in de jaren zestig, maar vind het opmerkelijk. Wat Eva in Jürgen ziet wordt me ook niet duidelijk. Hij is nogal bazig en er wordt niets verteld over gezamenlijke interesses of waarom ze elkaar leuk vinden.

Eva weet niets over wat er tijdens de oorlog in concentratiekampen is gebeurd. Ze is geschokt door wat ze hoort en woont het volledige proces bij, dus ook als ze geen getuigenverklaringen uit het Pools naar het Duits hoeft te vertalen. In de krant leest ze dat veel Duitsers het proces onnodig vinden:

De eenentwintig verdachten waren ongevaarlijke huisvaders en grootvaders en brave, hardwerkende burgers, die allemaal zonder bijzonderheden denazificatieprocedures hadden doorlopen. Het belastinggeld kon beter in de toekomst geïnvesteerd worden.

Later ontdekt ze dat haar vader niet alles heeft verteld over zijn werk tijdens de oorlog, iets dat je als lezer al veel eerder weet. Eva moet bepalen welke consequenties ze verbindt aan deze ontdekkingen over haar vroegste kindertijd.

Het proces is echter maar een deel van het verhaal. Het perspectief wisselt regelmatig tussen de familieleden en nog een paar personages. Er zijn flashbacks en af en toe een vooruitblik. Daardoor wil ik steeds doorlezen. Ik erger me een beetje dat ‘de man met het blonde haar’ steeds zo aangeduid blijft worden, ook al weet Eva al lang dat hij de hoofdaanklager is en hoe hij heet. Tegen het einde gebeurt er iets dat te toevallig en ongeloofwaardig is. En de voorkant is prachtig, maar er wordt minstens tien keer verteld dat Eva haar lange haar altijd in een knot draagt. Daar staat tegenover dat de vertaling door Herman Vinckers goed is en de diverse verhaallijnen blijven spannend.

Meestal lees ik een paar boeken tegelijk, maar bij het lezen van De tolk moeten de andere maar even wachten. Dit is de eerste roman van Annette Hess, die eerder scenario’s schreef voor onder andere Weissensee dat zich afspeelt in Oost-Berlijn tijdens de Koude Oorlog. Ik kijk niet vaak naar Netflix, maar deze serie komt op mijn verlanglijstje.

Lees ook wat Marthe over dit boek schreef.