Annet de Goede is een jonge politica die het goed doet in de peilingen. Meteen op de eerste bladzijde van Geen zee maar water wordt duidelijk met welke tegengestelde meningen zij te maken krijgt en het boeit me direct. Milieu-organisaties zijn het vaak niet eens met de beslissingen die deze staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat maakt, terwijl anderen juist gecharmeerd zijn van haar daadkrachtige optreden. Als ze voorstelt om een deel van de Noord-Hollandse polder terug te geven aan het water, stuit dat weer op veel weerstand. Haar standpunt is opvallend, omdat haar ouders uit Wieringermeer komen en haar opa daar als pionier op het nieuwe polderland had gewerkt.

Als haar ouders en haar oma worden bedreigd, komt Annet voor een duivels dilemma te staan. Stapt ze uit de politiek, zoals haar familie van haar vraagt, of volgt ze de raad van haar politieke vrienden op en is ze zelfs bereid om lijsttrekker te worden van een nieuw op te richten partij?

Door de voornamen (naast Annet zijn er Frits, Hilda en Conny) en het ontbreken van internet schat ik in dat het zich in de jaren tachtig of negentig afspeelt, maar dan noemt Annet het afschaffen van de gulden. Mensen in Annets omgeving worden bedreigd, niet via sociale media maar per telefoon of via briefjes met uitgeknipte krantenletters, wat wel heel ouderwets aandoet. Later gaat dit per sms, wat me meer lijkt passen bij het jaar 2007 waarin dit boek is geschreven. Ik besluit om me hier verder niet druk over te maken, want het verhaal leest vlot en ik houd van de oer-Nederlandse plekken waar het zich afspeelt.

Na een kleine honderd bladzijden wisselt het perspectief naar Bennie. Hij is dertig jaar en woont met zijn vader in het oude veerhuis, waar geen pont meer vaart. Bennie kan niet goed lezen, maar hij is heel handig in het sleutelen aan de oude auto van zijn vader. Verder vangt hij muskusratten, waar hij een klein bedrag mee verdient. Die beesten knagen aan de dijken en daarom moeten ze worden bestreden. Later komt Bennie in aanraking met een actiegroep; dit zijn de mensen die Annets familie bedreigen. Zij willen voorkomen dat Bennies huis zal worden omgeven door water, maar ze hebben geen oog voor hem als mens.

In het laatste deel van het boek wisselt het perspectief elke paar bladzijden. De tegenstelling tussen de politica in de stad en de bewoners van de polder wordt daardoor duidelijk. Verder weet je als lezer meer dan de hoofdpersonen. Daardoor wordt het spannend en ik ben benieuwd of de actiegroep echt een dijkdoorbraak zal veroorzaken en wat voor effect dat zal hebben op Annet. De verhoudingen tussen Annet en haar familie en haar relatie met een bekende talkshowpresentator worden treffend beschreven. Bennie is totaal anders maar wordt ook heel invoelend neergezet. Schrijver Gijs IJlander is niet zo bekend, maar ik zou graag nog eens wat van hem lezen.

Lees ook wat Jannie over dit boek schreef.