‘De moeder de vrouw’ was het thema van de Boekenweek dit jaar. Er kwam een storm van kritiek op, vooral omdat zowel het boekenweekgeschenk als het -essay door mannen werden geschreven. Waarom werden moeders zelf niet aan het woord gelaten? Gelukkig hadden Eva Kelder en Annemarie de Gee al het idee om een bundel samen te stellen vol verhalen door schrijvers die wél moeder zijn.

Ik, moeder begint met een prachtig gedicht van Anna Enquist. Verder bevat het verhalen van tien andere auteurs plus de twee samenstellers. Sommigen houden het heel dicht bij hun eigen ervaringen, anderen hebben hun rijke fantasie gebruikt. Heel mooi vind ik de bijdrage van Joke Hermsen, die haar eigen herinneringen vermengt met filosofische beschouwingen over het moederschap. Bijzonder is de brief van Neske Beks aan haar zoon, waarin racisme een grote rol speelt. Ik vind het altijd weer vervreemdend om te lezen hoe anders bruine mensen worden behandeld en hoe anders zij de wereld daardoor beleven.

De verhalen zijn divers, maar allemaal hebben ze iets dat me aanspreekt of meesleept. Van de meesten had ik al eerder iets gelezen, maar Roos Schlikker belandt bij deze op mijn leeslijst. In vijftien bladzijden vervlecht ze drie verhaallijnen en de spanningsboog is hoog. Dat smaakt naar meer!

Voor moeders lijkt het me ideaal om korte verhalen te lezen: als je geen puf hebt voor een heel boek, heb je na tien tot twintig bladzijden lezen al iets afgerond. En er is vast veel te herkennen. Ik aarzelde of het wat voor mij zou zijn, zonder ervaring als moeder, maar ik ben blij dat ik me daar niet door heb laten tegenhouden. Juist door boeken te lezen, kan je je inleven in de beleving van een ander.

Misschien heeft het CPNB zich wel door Eva en Annemarie laten inspireren bij het kiezen van het thema van de volgende Boekenweek: ‘Rebellen en dwarsdenkers’. Annejet van der Zijl schrijft het boekenweekgeschenk. Ik kijk er al naar uit!