Af en toe heb ik last van ‘klimaatdepressie’, als ik nadenk over de toekomst van deze aarde waarop we maar doorgaan met vervuilen en het uitstoten van broeikasgassen, waardoor ongekende natuurrampen op ons afkomen. Daarom aarzelde ik flink of ik dit boek wel wilde lezen, want ik draag mijn steentje al bij en meer kan ik toch niet doen en wat heeft het dan voor zin om me er nog verder in te verdiepen. Maar mijn broer verzekerde me ervan dat Hoe gaan we dit uitleggen? me niet nog wanhopiger zou maken, dus ik begon er toch in.

Jelmer Mommers kende ik al van zijn stukken voor De Correspondent, een digitale krant die schrijft over algemene grote ontwikkelingen en niet zozeer over de waan van de dag. Bij hun tien principes staat ook dat ze niet alleen over een probleem schrijven, maar ook over hoe je dat zou kunnen oplossen. Dit boek begint ook met het grote plaatje, met uitleg over hoe het zit met natuurlijke klimaatvariatie en ijstijden en waarom het klimaat nu al een hele tijd vrij stabiel is geweest, juist door de invloed van de mens. Daarna gaat het over de industriële revolutie en de invloed van het kapitalisme. Boeiend is de filosofische kant van de zaak: we denken dat de mens nu eenmaal egoïstisch is en daardoor niet zo snel groene keuzes zal maken, maar iedereen weet ook dat mensen elkaar te hulp schieten in noodgevallen en dat we juist door samenwerken onze welvaart hebben vergroot. Ons wereldbeeld is in de loop van de tijd veranderd. Ooit waren mens en natuur nauw met elkaar verbonden. Later werd dat gesplitst: we zien onszelf als iets dat losstaat van de natuur, die we naar onze hand kunnen zetten.

Het tweede deel van het boek gaat over hoe de toekomst eruit kan zien: wat staat ons te wachten als we doorgaan zoals nu (horror!) en wat in het andere uiterste scenario, waarin we alles op alles zetten om duurzamer te leven. Politici praten vaak over wat al die klimaatmaatregelen kosten, maar je hoort zelden iemand vertellen wat het allemaal oplevert:

Schone energie en schone lucht voor iedereen, een enorme economische impuls, vreedzamere geopolitieke verhoudingen, zorg voor elkaar en voor de natuur – dat kunnen we deze eeuw allemaal waarmaken.

Het derde deel van het boek gaat over hoe we de klimaatdoelstellingen kunnen halen, door zelf bepaalde keuzes te maken bij het boodschappen doen, maar ook door de overheid en grote bedrijven te beïnvloeden op diverse manieren. Het goede nieuws is dat dat al volop gebeurt en dat je je kunt aansluiten bij bestaande initiatieven.

Jelmer Mommers heeft een prettige, heldere schrijfstijl. Hij heeft honderden voetnoten toegevoegd, dus je hebt altijd de mogelijkheid om een bron op te zoeken. Door dit boek weet ik dat mijn klimaatdepressie niet overdreven is, maar ook dat er hoop is. We kunnen het tij nog keren en belangrijke kantelpunten vermijden. Samen staan we sterk!

Wil je dit boek ook lezen en heb je een e-reader? Mail me dan via lalage481@hotmail.com en ik stuur het naar je op :-) Dit doe ik normaal gesproken niet, maar in dit boek word je juist uitgenodigd om het door te geven, dus ik maak een uitzondering. Je kunt de artikelen van Jelmer Mommers ook allemaal lezen op De Correspondent.