Mensen maken steeds meer geluid. Tegelijkertijd lijden steeds meer mensen aan lawaai. Vaak is dat geluid van buiten, maar het kan ook iets zijn wat in je eigen oren lijkt te klinken: tinnitus, afgekort als T. Het kan een fluittoon zijn, een ruis, iets dat pulseert of zelfs hele muziekstukken. Vaak gaat T gepaard met overgevoeligheid voor geluiden: H, hyperacusis. Gregor Verwijmeren heeft zijn eigen ervaringen met deze soms helse aandoening omgezet in prachtige literatuur. De vorm van geluid is sterk autobiografisch.

Veel T-lijders hebben een beroep of hobby die met muziek te maken heeft. Gregor studeerde ooit aan het conservatorium. Daar werkt hij nu als muziekcatalogiseerder. Als de T hem overvalt, staat zijn hele leven op zijn kop. Hij kan zelfs niet meer slapen van de herrie in zijn oren. Hoe zal hij ooit nog zijn werk goed kunnen doen? En hoe moet hij verder met zijn gezin als hij de huiselijke geluiden niet meer kan verdragen? Lezen en schrijven lukt al helemaal niet meer.

De boeken op zolder, waar ik de stilte koesterde, maar waar nu mijn adem stokt als ik hem betreed – want de stilte is tot vijand geworden en moet worden opgevangen middels apparaten die rustgevende natuurgeluiden imiteren maar het niet zijn – ze zijn tot dummy’s verworden. Doodgeslagen muggen op wit. Een uitgestorven dialect van het Chinees. Een zee van niets.

Als je met T bij de dokter komt, krijg je te horen dat je ermee moet leren leven. Misschien wordt je psychologische hulp aangeboden, in de vorm van tinnitus retraining therapie. Zo komt Gregor in een groep met andere T- en H-lijders terecht. Ook op het internet vindt hij fora vol lotgenoten. Eén daarvan valt op: een Canadese vrouw, die een andere forumbezoeker aanmoedigt om vol te houden. De meeste mensen lukt het namelijk om aan de T te wennen. Je hersenen maken het geluid, maar ze kunnen er ook aan wennen. Je zult je weer met je gezin verbinden, zegt de Canadese. Houd vol, doe het voor je kinderen.

Naast zijn belevenissen op het forum en in de groep schrijft Gregor over de rol van geluiden in deze wereld. Steeds meer jongeren lijden aan T, door te harde muziek door hun oordopjes of op festivals. T-lijders zoeken hun heil in de natuur, waar het ruisen van de wind over zee of door boomblaadjes hun T naar de achtergrond brengt. Maar ook in de stad kan je anders gaan luisteren naar alle geluiden om je heen.

Gregor Verwijmeren schrijft mooi en literair, maar ook zo boeiend dat ik het binnen drie dagen uitlees. Dat is maar goed ook, want mijn eigen T krijgt meer aandacht door me met dit boek bezig te houden. Maar ik weet ook al lang dat de beste remedie is om er geen aandacht aan te schenken. Dan filteren je hersenen het geluid weg. Als ik me erop concentreer hoor ik het uiteraard, maar het is niet meer zo storend. De Canadese vrouw had gelijk en ook Gregor kan weer met zijn gezin leven. Door dit boek geeft hij zijn eigen T weer aandacht, wat me best een opgave lijkt. Maar zijn liefde voor het schrijven is blijkbaar groter en hij wil vast ook vertellen dat er hoop is voor wie net in die eerste, angstaanjagende fase zit.