Jaren geleden ontmoette ik Menno Haaijman. Hij zat aan een tafel met allemaal mensen die aan zijn lippen hingen. Hij vertelde vol overtuiging wat anekdotes uit zijn eigen leven. Later hoorde ik dat hij ooit alles had verkocht wat hij had en het geld weggaf, om vervolgens helemaal opnieuw te beginnen. Dit staat immers letterlijk zo in de bijbel. Toen ik hoorde dat deze intrigerende man een roman had geschreven, wilde ik die natuurlijk lezen. Tien jaar later besloot ik om het nog eens te lezen. Zou ik het weer zo geweldig vinden?

Het boek begint met een heftige scène: de chassidische jood Jacob Klein wordt verleid tot seks met een leerling. Hij belandt in de gevangenis, waar hij uit zelfverdediging een paar mannen doodt. Dertig jaar lang brengt hij door in eenzame opsluiting. Zijn enige gezelschap is een bijbel (juist, inclusief het nieuwe testament), die hij vooral bestudeert op voorspellingen over de toekomst. Klein was namelijk behalve schooldirecteur ook professor in de eschatologie: de leer der laatste dingen.

Op een dag wordt hij plotseling bevrijd door een medewerker van de Israëlische geheime dienst. De wereld is in 2025 totaal anders dan hoe Klein haar kende. Maar nu wordt hij ingezet als expert, omdat steeds meer bijbelse voorspellingen zijn uitgekomen.

Dat betekent dat over 52 dagen de hel losbreekt. De president van de Noordelijke Federatie zal het tempelverdrag schenden en een schrikbewind over Yisra’el gaan voeren. De Shoah zal zich herhalen.

Menno Haaijman schrijft korte zinnen en gebruikt veel dialoog, waardoor het vlot leest. Hij hanteert de joodse spelling van woorden. Yerushalayim zul je nog wel herkennen als Jeruzalem, maar bij andere termen zoals Mashiach moet je misschien even nadenken. Het verhaal zit vernuftig in elkaar en de bijbelse details zullen precies kloppen, want Menno Haaijman heeft veel gestudeerd op dit thema. Er zijn echter ook gebeurtenissen die wel érg toevallig zijn en regelmatig overdrijft hij flink. De ene vrouw is nog mooier dan de ander en ze ruiken allemaal verrukkelijk, waardoor ik op een gegeven moment denk: nu weet ik wel dat Klein snel opgewonden raakt van een knappe vrouw.

Het is een razend spannend verhaal. Mensen die op het eerste gezicht betrouwbaar lijken, hebben een verborgen agenda. Klein heeft zijn vaardigheden nodig, niet alleen door zijn hersenen, maar ook de rest van zijn lichaam te gebruiken in gevechten. In korte tijd reist hij van hier naar daar en ondanks zijn uitputting kan hij snel reageren op alle informatie en gebeurtenissen, waarbij je je niet te veel moet afvragen hoe realistisch het is.

De Maskilim is een lekker spannend boek, waarmee ik me weer prima vermaakt heb, maar het is ook weer niet zo fantastisch als ik me herinnerde. Toch zou ik dit eerder aanraden dan een soortgelijke thriller van Dan Brown, want dit is tenminste goed geschreven en de vaart blijft er steeds in.