Het vierde deel van Anna Karenina beslaat amper honderd bladzijden, waar ik doorheen vlieg. Geen saaie verhalen over landbouw meer, maar liefdesgedoe. Eerder noemde ik het al ‘net een soap’, maar daarmee doe ik Lev Tolstoi tekort. Zijn personages zijn zo veelzijdig als echte mensen, inclusief veel gepieker en wispelturigheid. Verder wordt er weer gediscussieerd over maatschappelijke thema’s, maar nu gaat het over vrouwenrechten, heel boeiend om te lezen.

Dat sluit natuurlijk aan bij de perikelen tussen Anna en haar man Karenin. Die is bezig om een echtscheiding te regelen, maar het liefst zou hij Anna vergeven en doorgaan op de oude voet, zelfs als zij bevalt van een dochter die verwekt is door Vronski. Deze hoofdstukken worden allemaal verteld vanuit het perspectief van Karenin, wat als effect heeft dat ik met hém meeleef. Zou Tolstoi dit ook gedaan hebben om niets over de zwangerschap van Anna te hoeven vertellen? Hij vermeldde eerder al ergens tussendoor dat Dolly er een kindje bij had gekregen.

Anna beseft ook wel dat Karenin op zich goed voor haar is, maar haar haatgevoel is heel sterk. Ze ziet maar één uitweg en dat is de dood. Als Anna aan kraamvrouwenkoorts lijdt, hoopt Karenin stiekem dat ze daaraan zal overlijden, wat er ook even naar uitziet. De dokter zegt dat de kans hierop 99% is. Ook de baby is zwak. Wij kunnen ons haast niet meer voorstellen dat het regelmatig gebeurde dat baby’s en jonge moeders de bevalling niet overleefden.

Het boek mag dan wel vernoemd zijn naar Anna, Ljovin speelt ook een grote rol. In dit deel ziet hij Kitty na een lange tijd weer en na een enorme aanloop durven ze eindelijk aan elkaar te bekennen dat ze van elkaar houden. Hoe romantisch! Ljovin is zo ontzettend blij als hij bij zijn toekomstige schoonfamilie op bezoek gaat:

‘…maar wanneer moet de bruiloft plaatsvinden? Wat denk jij, Alexandr?’
‘Dat moet hij zeggen,’ zei de oude vorst en hij wees naar Ljovin. ‘Hij beslist.’
‘Wanneer?’ zei Ljovin. Hij kreeg een kleur. ‘Morgen. Als u het mij vraagt, dan zeg ik: vandaag de zegen van de kerk en morgen de bruiloft.’
‘Kom, kom, mon cher, dat is natuurlijk gekheid.’
‘Over een week dan.’
‘Hij is echt in de war.’

Ljovin heeft blijkbaar geen idee wat er allemaal moet gebeuren en doet maar wat hem gezegd wordt, dus hij gaat eten, bloemen en juwelen regelen. Ik kijk samen met Ljovin en Kitty enorm uit naar de bruiloft.

Anna zal geen bruiloftsgast zijn, maar wonder boven wonder overleven zij en haar dochter wel. Ze piekert zich suf en neemt uiteindelijk een besluit ten aanzien van Vronski, waarmee Tolstoi een enorme cliffhanger creëert aan het einde van dit deel.

De volgende bloggers schrijven in deze periode ook over dit boek: Sue, Ali, Lianne, Bettina en Erik. Er wordt ondertussen volop getwitterd. Alle tweets kan je terugvinden door te zoeken op #wijlezenanna.