Regelmatig bezoek ik het boek-van-de-maand-gesprek in de centrale bibliotheek van Amersfoort. Daar vertellen steeds vier mensen over een boek dat ze anderen willen aanraden: een schrijver uit de regio Eemland, een medewerker van de bibliotheek, een boekverkoper en een ‘gewone’ lezer. Af en toe mag ik die laatste rol vervullen en deze keer vertel ik over mijn ervaringen met poëzie. Daarbij lees ik voor uit de geweldige bundel Een steen openvouwen van Alexis de Roode. Als Eemlandse schrijver treedt Adriënne Nijssen op, die net als ik inmiddels een bekend gezicht is bij deze maandelijkse bijeenkomsten. Soms prijst ze een boek aan dat ze gelezen heeft, maar deze keer presenteert ze haar eigen nieuwste boek Maandagavond, kwart over tien, door er een verhaal uit voor te lezen. 

Het boek is in eigen beheer uitgegeven en dan aarzel ik altijd, maar mijn nieuwsgierigheid wint het. Thuis heb ik mijn schoenen nog niet uitgetrokken of ik begin al te lezen. De verhalen zijn lekker kort, maar een paar bladzijden, dus nog eentje kan ook makkelijk. En steeds weer grijp ik naar die bundel, voor een verhaaltje tussendoor.

Adriënne is een bijzondere, uitgesproken vrouw die veel heeft meegemaakt. Ze steekt nooit onder stoelen of banken dat ze het liefst over vrouwen en de lesbische liefde schrijft. En als het over een man gaat, dan is het omdat die iets met een vrouw te maken heeft. De verhalen gaan inderdaad meestal over een vrouw die verliefd wordt op een andere vrouw of het juist uitmaakt. Er zit vaak een verrassing in. Zo is er dat verhaal dat aan het einde niet over een menselijke geliefde maar over een kat blijkt te gaan, erg grappig. Als je het dan nog een keer leest, vallen ineens alle eigenaardigheden op hun plek.

Adriënne reist graag en dat is te merken in het boek. Sommige verhalen spelen zich af in het buitenland, zoals het ontroerende stukje over het Afrikaanse meisje dat verlangend naar het spijkerjack van de hoofdpersoon kijkt. In andere verhalen fantaseert de hoofdpersoon erop los als ze een flard van een gesprek opvangt, zoals iedereen weleens zal doen als je alleen zit te wachten in een café bijvoorbeeld. Adriënne vertelde me dat haar verhalen altijd gebaseerd zijn op de werkelijkheid en dat kan ik merken, maar het is ook duidelijk dat ze een rijke fantasie heeft die me doet glimlachen.

Het boek is niet bij een bekende uitgeverij verschenen, maar ik kom werkelijk geen enkele storende taalfout tegen. Ik zou hoogstens hier en daar een komma willen toevoegen. Adriënne heeft een heldere, fijne schrijfstijl. Op een gegeven moment wordt het wel meer van hetzelfde, maar ik pak steeds met plezier dat paarse boek. Dit is gewoon lekker leesvoer.

Met dank aan Adriënne Nijssen voor het recensie-exemplaar.