Jacob leeft als conciërge samen met de broeders in een klooster. Hij doet allerlei klusjes en onderhoudt de tuin. Het klooster ontvangt veel gasten, waaronder op een dag Henry Loman. Hij spreekt Jacob aan, omdat hij iets te vroeg is gearriveerd. Meestal ontvangt gastenbroeder Andreas de mensen, maar Jacob weet de weg ook en brengt Henry naar zijn kamer. Bij het avondeten blijkt uit het gesprek van de broeders dat Henry Loman een bekend politicus is, die onlangs is afgetreden.

Esther Gerritsen weet me meteen te raken met haar mooie zinnen, waarin Jacob zijn leven beschrijft en worstelt met zijn geloof:

Ik las de woorden van de psalm die we gingen zingen zoals altijd met twijfel, maar ik zong ze met zekerheid. Het is mijn lichaam dat gelooft, het zijn mijn stem en mijn handen. Ik kniel en buig met gemak. Ik lach om mijn twijfelzieke gedachten en zing met vaste stem.

Het is de tijd voor Pasen, wat het belangrijkste feest is in de kerk en met veel symboliek omgeven. Zo vertrouwd als het voor Jacob is, zo nieuw en onbekend is het voor Henry. Om één of andere reden blijft Henry Jacob steeds opzoeken, ook al geeft hij aan dat hij maar de conciërge is en geen broeder. Het maakt iets in Jacob los, doordat hij zijn geloof uitlegt en doordat Henry zo anders in het leven staat.

Het begin vind ik het mooiste. In de tweede helft van het boek ligt de nadruk meer op het verhaal van Henry. Die ligt goed ligt bij de vrouwen, maar behandelt ze vervolgens slecht. Net als Jacob weet ik niet wat ik daarmee aan moet. Zo plotseling als Henry in Jacobs leven kwam, zo ineens verdwijnt hij weer. Jacob probeert hem nog tegen te houden, maar daar gaat hij. En dan is het afgelopen. Maar vanwege het mooie begin is De trooster toch de moeite waard.

Lees ook wat Jeanine over dit boek schreef.