Tijdens de Nacht van de Literatuur werd Rodaan Al Galidi geïnterviewd en hij droeg gedichten voor. Ik kende hem van zijn roman Hoe ik talent voor het leven kreeg over asielzoekers, maar in zijn hart is hij een dichter en dat was goed te merken bij de voordracht. Zijn gedichtenbundel Koelkastlicht is niet te leen bij de bibliotheek, zoals zoveel bundels, want wie leest er nou poëzie… maar het is wel te koop in de boekhandel. Mijn exemplaar is van de derde druk, wat ook niet vaak voorkomt bij gedichtenbundels. Blijkbaar moet je in Nederland ook andere genres beoefenen om als dichter bekend te worden. Verder heeft Rodaan Al Galidi ervoor gekozen om dit boekje uit te breiden met een derde sectie genaamd ‘Losse gedichten die de verkoop van Koelkastlicht mede mogelijk moeten maken’.

De gedichten in de eerste twee delen zijn inderdaad veel serieuzer dan die in het derde deel, dat vol humor zit. Ik begin te lezen bij het begin, maar maak af en toe een uitstapje naar achteren, waarin bijvoorbeeld staat:

Gedicht over rijk zijn

De Nederlander
is moe.
Niet van rijk zijn,
maar van rijk blijven.

Dat vind ik heel treffend. Er staat ook een gedicht in de vorm van een nieuwsbericht, waarin wordt gemeld dat 860 Irakezen zijn omgekomen en één Amerikaanse soldaat. Vervolgens wordt er van alles verteld over die ene Amerikaan en niets over de Irakezen.

In het middelste deel staan gedichten met thema’s als de mensheid en religie. Ik vind ze soms lastig te begrijpen. Ook bij het eerste deel is het de kunst om te lezen met je hart. Ik probeer om het niet te proberen te begrijpen. Oefening baart kunst, hoop ik maar. Soms lukt het een beetje, zoals bij deze:

Kom vanuit de hemel,
vanaf de schilderijen,
uit de standbeelden.
Kom, Maria,
en laat de zenuwen verslappen.

Wat kan een uurtje yoga betekenen
voor zielen, wroetend
in eeuwen van geweld.

De kleinste haat
kan het hart opladen
tot de grootste woede.

Hoe onbarmhartig de wereld
waarin het ei een nest moet bouwen
zichzelf erin leggen,
zichzelf uitbroeden,
en zichzelf vernietigen
om geboren te kunnen worden.

De mix van emoties maakt dit boekje de moeite waard en ik vind het ritme van de zinnen ook fijn. Dus lees van deze schrijver niet alleen zijn roman, maar ook zijn gedichten.