In 2002 liep ik een pelgrimstocht van tien dagen in Noord-Spanje. Ik kan mij nog goed herinneren hoe zwaar het lichamelijk was en hoe helend voor mijn geest. Onderweg hadden we diepgaande gesprekken en er was veel ruimte voor stilte, waarin ik iets van God heb mogen ervaren. Al deze aspecten van een pelgrimage komen terug in Ik ben er even niet, waarin Hape Kerkeling verslag doet van zijn wandeling van Zuid-Frankrijk naar Santiago de Compostela. Hij liep deze Jakobsroute in 2001.

In het begin lijkt Hans-Peter (ik vond Hape al zo’n aparte naam) zich niet erg goed te hebben voorbereid en ik weet alleen doordat het boek er is dat hij het wel gaat redden. Ik snap niet hoe het kan; er heeft vast een engel op zijn schouder gezeten. Na de eerste dag heeft hij al vreselijke pijn in zijn voeten en hij is zijn waterfles kwijt. Maar na een rustdag herpakt hij zich en zet door, over de bergen naar het Spanje waar de zon genadeloos schijnt. Onderweg komt hij de gekste mensen en dieren tegen, waar hij met verve over vertelt. Ze zouden zo in zijn televisieshow passen, die in Duitsland mateloos populair is. Ik ben wel blij dat ik het boek zonder vooroordelen lees, want op de achterkant wordt hij vergeleken met Paul de Leeuw en daar zou ik niet zo snel een boek van lezen. Hans-Peter is grappig, maar heeft ook een spirituele kant en die komt natuurlijk aan bod bij het maken van een pelgrimstocht.

In het begin loopt hij veel alleen, maar na een paar weken voelt dat toch wel eenzaam en hij is blij om reisgenoten te ontmoeten waarmee het klikt. Ze hebben veel plezier en goede gesprekken over het leven. Hij is eerlijk over hoe zwaar het wandelen is. ’s Nachts slaapt hij in hotels, want hij ziet het niet zitten om na een lange wandeldag in een zaal vol luidruchtige stinkende pelgrims te slapen. Soms gaat hij een stukje met de trein of met de bus of hij neemt een rustdag. Het is een les in luisteren naar je lichaam en je grenzen ontdekken.

Hans-Peter is een rasverteller en het verhaal is soepel vertaald door Katja Hunfeld. Het is heel mooi om te lezen wat er onderweg gebeurt met een mens. Je komt jezelf tegen, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik vind het heerlijk om via dit boek mee te reizen, zonder dat ik die zware lichamelijke inspanning hoef te leveren. Wat heb ik een respect voor mensen die zo’n tocht maken!