Elena Ferrante stond al hoog op mijn verlanglijstje toen Cathelijne van leesclub Een perfecte dag voor literatuur aankondigde dat we in juni over het derde deel van de Napolitaanse romans gaan bloggen. Ik aarzelde even, want een serie lees ik het liefste op volgorde en vaak laat ik dan wat tijd tussen de delen zitten. Maar ik had al veel goeds gelezen over deze boeken en bovendien had ik in de allerlaatste uitverkoop van V&D het eerste deel De geniale vriendin gekocht. Daarom beloofde ik alle drie de delen in korte tijd te gaan lezen en ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek.

In de vier Napolitaanse romans is Elena aan het woord, die terugkijkt op haar leven waarin haar vriendin Lila een belangrijke rol speelt. Het eerste deel gaat over hun kindertijd in de jaren vijftig. Lila is een stoer en brutaal meisje dat alles lijkt te durven. Elena wil daar niet voor onderdoen en doet alles wat Lila ook doet. In de wijk valt genoeg te beleven. De kinderen begrijpen nog lang niet alles, maar ze voelen wel aan hoe de verhoudingen tussen de families liggen. 

Het licht op de stenen, op de flats, op de velden, op de mensen in de huizen en erbuiten vertrouwden we niet. We voelden dat die mensen duistere kanten hadden, onderdrukte gevoelens, die altijd op uitbarsten stonden.

Ook op school gedraagt Lila zich vreselijk. Ze is altijd aan het klieren. Ondertussen is ze de slimste van iedereen. Maar als Elena met mooie cijfers wordt toegelaten tot de middenschool, moet Lila thuisblijven om haar moeder te helpen in het huishouden of haar vader in de schoenmakerij. Stiekem gebruikt Lila de bibliotheekpassen van het hele gezin om boeken te lenen uit de schoolbieb en zo blijft ze toch doorleren. De band tussen de meisjes wordt prachtig beschreven: ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar Elena kijkt erg tegen Lila op en kan haar vaak niet goed peilen. Marieke van Laake heeft voor een vloeiende vertaling gezorgd. Op één plek legt ze iets uit in een voetnoot, wat handig is, maar verder is dat niet nodig en vergeet ik dat het een vertaling is.

Elena beseft dat ze in twee werelden leeft: wat ze op school leert sluit totaal niet aan bij het dagelijkse leven in de wijk, waar families ruzie met elkaar maken en huwelijken veel meer inhouden dan een verbond tussen twee mensen. Dat wordt duidelijk als de meisjes aanzoeken krijgen van jongens uit verschillende families. De jongens doen hun stinkende best om de meisjes in te palmen, maar vooral ook de toekomstige schoonfamilie. Durf dan maar eens ‘nee’ te zeggen, als je ouders het helemaal zien zitten dat je echtgenoot van een bepaalde familie is die zakelijk veel kan betekenen.

Het boek eindigt met een enorme cliffhanger en daarom start ik meteen met het volgende deel. Ik ben verslaafd!

Lees ook wat Bettina, Tessa, Marc, Joke, Jacqueline en Anna over dit boek schreven.