Toen ik Alexis de Roode in De Nachtzoen had gezien, wilde ik graag meer van hem horen en lezen. Tijd is het centrale thema in zijn gedichtenbundel Gratis tijd voor iedereen. Het gaat over traagheid, uren van de dag, seizoenen en periodes in je leven.

De voorkant doet me denken aan een sprookje, net als de volgende strofe:

Ik liep door een bos in fluistertijd
waar de wind was gaan liggen
en blaadjes over toekomst ritselden.
Wortels kronkelden als bange slangen.

Op bepaalde plekken is de tijd nog belangrijker dan op andere, bijvoorbeeld op het station. In het klooster zijn de getijden bepalend voor het dagritme. Daarover gaat mijn favoriete gedicht van deze bundel:

Elf witte gedaanten / in duisternis
Adem en ruis / onder zware gewelven

Diep in de zalen / flakkerend rood
Achter de stilte / één kleine vlam

Stenen plavuizen / glanzend van leegte
Roerloos rechtop / monnik en touw

Dunne witte armen / glijden uit plooien
Traag als gebeden /  omhoog langs het koord

Een knallende slag / wordt ronde galm
Sterft eenzaam uit / in zuigende stilte

De ruimte staat op / dan nogmaals een dag
Tien witte gestalten / schuifelden weg

Alleen blijft de monnik / met dreunend lawaai
In de doodstille kerk / absoluut silhouet

Ik las steeds een gedicht voor het slapen gaan en dat was heel fijn. Maar het is ook prettig om te luisteren hoe Alexis zelf zijn gedichten voordraagt. Daarom heeft hij er een aantal op zijn eigen website gezet, zo mooi!