Joris Luyendijk woonde als student politicologie een tijdje in Caïro. In Een goede man slaat soms zijn vrouw beschrijft hij zijn belevenissen in de Arabische wereld. Hij maakt veel mannelijke vrienden, maar het lukt hem ook om een aantal vrouwen te interviewen. Het gaat veel over hoe mannen en vrouwen met elkaar omgaan, over seks en homo’s. Maar ook de alledaagse omgangsvormen: hoe men elkaar begroet en dat je echt niet gaat bellen voordat je bij iemand langskomt. De gesprekjes met verschillende taxichauffeurs zijn erg grappig.

Wij denken vaak dat Europa het verste is qua beschaving, maar de Egyptische studenten vinden juist dat wij achterlopen en ze vinden het sneu voor Joris dat hij geen moslim is, want dan zal hij naar de hel gaan. Er zijn studentes met sluier, met hoofddoek en ongesluierd. Zij leggen allemaal aan Joris uit waarom ze daarvoor kiezen. Zo zijn er veel verschillen in de standpunten van de verschillende vrienden. Sommigen zijn erg traditioneel, maar anderen denken wel wat geëmancipeerder.

De cultuurverschillen tussen Egypte en Nederland zijn ontzettend groot. Hierdoor is het ook beter te begrijpen hoe moeilijk het moet zijn voor mensen uit een land waar de meerderheid moslim is om naar Nederland te komen en hier te wennen. De Egyptische studenten vinden Nederlanders en hun gewoontes vooral erg vreemd. Waarom zou je van tevoren bellen als je bij iemand op bezoek gaat? En hoe kan je nou niet in een God geloven?

Een goede tip van Joris is om bij het afdingen niet te doen alsof je een product waardeloos vindt, maar om het juist aan te prijzen. Je zegt dus dat je het geweldig vindt, maar dat je het niet kunt betalen. Dan zal de verkoper gevleid zijn en iets van de prijs af doen. Op die manier ben je allebei blij als de deal gesloten is.

Het boek geeft een prachtige inkijk in het leven van Egyptische studenten, door een Nederlandse bril. Bovendien is het met veel humor geschreven. Ik begrijp dan ook goed dat dit een populair boek is geworden.