Geef me de ruimte! is het eerste deel van een trilogie over de honderdjarige oorlog. Die woedde in de veertiende en vijftiende eeuw in Frankrijk. Maar het verhaal begint in Brugge, bij de vijftienjarige Marije. Ze is de dochter van een rijke koopman, die haar wil uithuwelijken aan een goede partij. De jongen die hij op het oog heeft, is echter een vervelende pestkop. Marije ziet het totaal niet zitten en besluit om weg te lopen. Ze trekt oude kleren van een knecht aan, knipt haar vlecht af en neemt het beste paard mee om midden in de nacht de stad uit te rijden.

Ik vind het zo spannend om te lezen! Marije is afhankelijk van wat ze onderweg tegenkomt en ze heeft werkelijk geen idee, alleen een droom… ze wil naar Frankrijk, waar het verhaal van Tristan en Isolde zich heeft afgespeeld. Ze weet niet dat daar oorlog woedt, totdat ze in een bos allemaal dode soldaten treft. Eentje leeft nog, die heeft zichzelf naar een hutje gesleept. Marije verzorgt hem daar. Deze Berton is een jongleur. De woordenlijst achterin het boek legt uit dat dit destijds een soort cabaretier was, die liedjes schrijft en de mensen vermaakt. Later ontmoeten ze een trouvère, een man van adel die ook liedjes zingen als beroep heeft. Samen met deze Jean trekken ze rond om op te treden op feestjes van hoge edelen.

Dan springt het verhaal ineens naar Matthis, een Franse jongen die zijn beide ouders verliest tijdens de pest. Hij komt Marije, Berton en Jean tegen. Vanwege zijn prachtige jonge stem is hij een aanwinst voor het kleine gezelschap en samen trekken ze verder.

Wat ik zo knap vind is dat Thea Beckman zich zo goed heeft ingeleefd in hoe het toen geweest moet zijn, tot in de kleinste details. Ze beschrijft hoe mensen leefden, hoe ze met elkaar omgingen, welke rol religie speelde en hoe de oorlog verliep. De geschiedkundige stukken vind ik soms wel lastig, met al die namen. En de uitgebreide veldslagen lees ik ook minder graag. Vooral in de laatste honderd bladzijden komt er veel wapengekletter voorbij en dat is taai. Wel vind ik het mooi hoe de levens van gewone mensen zijn verweven met de grote geschiedenis. Als trouvère met jongleurs komen de hoofdpersonen in contact met belangrijke namen en dat komt realistisch over. Ik blijf fan van Thea Beckman en het volgende deel staat op mijn verlanglijstje.