Het eiland Cyprus was vroeger bedekt met bomen. Door de recente geschiedenis heeft er een kaalslag plaatsgevonden. The island of missing trees is het verhaal van de liefde tussen Kostas en Defne, die begint als ze tieners zijn in 1974. Hij is Grieks, zij is Turks. Daarom ontmoeten ze elkaar in het geheim. Dat gebeurt meestal in het restaurant The happy fig, waarin een vijgenboom groeit. Je leest het goed: de boom groeit in het restaurant en haar takken steken door een gat in het dak. Het is een gezellige tent, bestierd door Yiorgos en Yusuf. Ook zij zijn stiekem geliefden. Het menu van het restaurant staat in het boek en het is heerlijk om dat te lezen.

Elif Şafak gebruikt een aantal perspectieven. Het begint bij de dochter van Kostas en Defne, als die een tiener is. Ze heet Ada en woont in Londen, waar ze ziet hoe haar vader de vijgenboom in de tuin koestert. Een jaar eerder is haar moeder overleden. Niemand van haar familie kwam uit Cyprus om bij de begrafenis te zijn. Ada heeft ze nog nooit ontmoet. Maar dan komt haar tante op bezoek, Meryem, de zus van Defne. Zij is uitbundig en open, in tegenstelling tot Kostas. Ada is een nukkige tiener en is vooral boos dat de familie van haar moeder nooit belangstelling voor haar heeft getoond. Maar langzaam gaat ze toch in gesprek met Meryem, om de geschiedenis van haar ouders te ontdekken.

Een ander perspectief is dat van de vijgenboom. Kostas heeft een takje van de boom uit het restaurant meegenomen naar Londen en daarmee overziet deze boom de hele geschiedenis van de twee geliefden. Ze praat ook met allerlei andere diersoorten: de papegaai die ook in het restaurant woont en beestjes die op haar wonen, zoals mieren en een mug. Ik vind het mooi om te lezen over de eigenschappen van bomen en dieren, al haalt dit de vaart uit het verhaal.

Toevallig lees ik ook Een reis om de wereld in 80 bomen van Jonathan Drori, met mooie illustraties. Het staat vol interessante verhalen over tachtig boomsoorten (het gaat dus niet over individuele bomen), over hun eigenschappen en hoe de mens ze heeft gebruikt. Helaas heeft ook dit vaak geleid tot kaalslag en sommige soorten zijn haast uitgestorven. Het is een ode aan de veelzijdigheid en spitsvondigheid van allerlei bomen.

Terug naar Cyprus. De geschiedenis van het eiland heeft direct invloed gehad op het leven van Kostas en Defne. Langzaam ontvouwt het verhaal zich. Het wordt niet helder wat Ada precies wel en niet te horen krijgt, behalve wat Meryem haar vertelt. Aan het eind is er een soort verzoenende scène tussen Ada en haar vader Kostas, al wordt er niet uitgebreid gepraat.

Het is een knap gecomponeerd verhaal, dat licht werpt op een eiland waar ik nog weinig van wist, behalve wat ik had gehoord in De Grote Podcastlas. Het is handig om hun aflevering over een bepaald land te luisteren voor wat achtergrondinformatie, voor je een boek over het land leest.

Lees ook wat Verhalen uit de stiltecoupé, Smitaki, Marcella, Jan en Harmke over dit boek schreven.