Tara Westover is nooit naar school geweest. Toch studeerde ze aan universiteiten in Amerika en Engeland en behaalde zelfs een doctorstitel. Haar vader beweerde dat dit lag aan het thuisonderwijs dat ze had gekregen. Maar haar herinneringen vertellen een heel ander verhaal. Als het niet echt gebeurd was, zou ik het ongeloofwaardig vinden. Dat vond Tara op een gegeven moment zelf ook, maar Educated is gebaseerd op haar dagboeken die ze jarenlang trouw bijhield en bovendien zijn haar herinneringen bevestigd door diverse personen.

Tara groeit op in Idaho, onderaan een prachtige berg met bomen en sneeuw. Het gezin met zeven kinderen is hecht, wat wordt versterkt doordat ze niet naar school gaan en vanaf jonge leeftijd meewerken in de autosloperij van hun vader. Die vindt dat je op school wordt gehersenspoeld en dat dokters je alleen maar zieker maken. Deze ideeën zijn niet normaal in de kerk van de Mormonen waar ze lid van zijn. Maar hij is ervan overtuigd dat het einde van de tijden nabij is. Daarom wil hij zo veel mogelijk zelfvoorzienend worden. Ze wecken van enorme hoeveelheden eten. Tara’s moeder bekwaamt zich in alternatieve geneeskunde en ze maakt zelf homeopathische oliën. Ze gaat ook werken als verloskundige, eerst als hulp van een andere vroedvrouw en later zelfstandig, maar zonder opleiding.

Het slopen van auto’s en het bouwen van schuren is zwaar en gevaarlijk werk. Tara’s vader dwingt zijn kinderen om toch mee te doen. Er wordt veel ruzie gemaakt door de broers en de vader, wat bedreigend is. Er gebeuren regelmatig ongelukken, veel kleine en een paar grote. De wonden worden altijd verzorgd door moeders zalf erop te smeren. Naast ruzie tijdens het werk wordt er ook thuis vaak geschreeuwd. Tara wordt vaak voor hoer uitgemaakt en enorm gemanipuleerd.

De buien van haar vader wisselen sterk, hij kan ook ineens heel lief en trots zijn, zoals wanneer Tara haar zangtalent ontdekt en mag meedoen aan musicals. Net als een paar van haar broers blijkt ze zeer intelligent te zijn. Het is zo knap dat het haar is gelukt om met hun schamele middelen toch toegelaten te worden aan de universiteit. Daar belandt ze in een totaal andere wereld. Ze mist kennis van basale zaken en verbaast zich over het gedrag van haar studiegenoten.

Tara heeft ook het talent om dit alles op een meeslepende manier op te schrijven. Natuurlijk heeft ze de belangrijkste gebeurtenissen benadrukt, maar het is duidelijk dat ze precies wil weergeven hoe het echt is gegaan. Op sommige plekken zijn eindnoten toegevoegd, waarin wordt aangegeven in welke details haar herinnering afwijkt van wat anderen haar later hebben verteld. Verderop in het boek kijkt ze steeds vaker terug op haar jeugd, met haar veranderende blik. Bij een psychologie-college hoort ze voor het eerst over manische depressie en ze herkent haar vader in de beschrijving. Dat geeft meer begrip voor hoe hij zich gedraagt. Toch blijft tot het einde de vraag of ze breekt met haar ouders of toch een manier vindt om het contact te behouden. Want hoe vreemd hun ideeën ook zijn en hoeveel schade ze daardoor ook heeft opgelopen, het blijft familie.

Lees ook wat Jeanine over dit boek schreef.