Utrecht, 1672. Hans Stevenszoon Ortelius is bij zijn vader in de leer als boekhandelaar en drukker. Dertig jaar later denkt hij terug aan die paar woelige jaren, waarin hij bijzondere mensen ontmoette en oorlog het leven van de Utrechters bepaalde. De strijd ging tussen de patriotten en de prinsgezinden en tegelijkertijd werd de Republiek der Zeven Provinciën aangevallen vanaf alle kanten: op zee door de Engelsen en over land door de Fransen. De Fransen bezetten Utrecht, terwijl Holland beschermd werd door de Hollandse Waterlinie: dijken werden doorgeprikt om weilanden onder water te laten lopen, zodat niemand erdoor kon.

Thea Beckman verweeft de historische gebeurtenissen kunstig in het verhaal van Hans. Hierdoor ligt de focus op hoe het was voor gewone mensen. Hans en zijn vader besluiten om stiekem nieuws te verspreiden dat de Fransen achter willen houden. ’s Nachts drukken ze pamfletten om die in de vroege ochtend bij mensen onder de deur door te schuiven. Later werken ze samen met een collega-drukker, ook al is die voor Johan de Witt en voelt de vader van Hans meer voor prins Willem. Het is gevaarlijk werk, want de Fransen zijn steeds op zoek naar waar die pamfletten vandaan komen.

In de winter is het koud en mensen lijden honger. Er worden soldaten ingekwartierd bij mensen thuis. Moet je je voorstellen dat je ineens je bed moet afstaan aan een buitenlandse soldaat, terwijl je zelf op de ijskoude zolder op wat stro moet slapen. De Fransen leggen ook steeds weer beslag op de spaargelden van de Utrechters. Vooral de rijken zien hun bezittingen slinken, waar anderen stiekem over grinniken, ook al hebben die rijke mensen de afgelopen jaren veel goeds gedaan voor de stad. Door de oorlog verloedert Utrecht weer en het stinkt overal. Die verschillen tussen arm, middenstand en rijk en ook tussen stadsmensen en boeren komen steeds weer terug. Wat dat betreft is er maar weinig veranderd.

Thea Beckman schrijft in korte zinnen, waaraan je kunt merken dat dit boek op jongeren is gericht. Maar ze gebruikt ook gerust onbekendere woorden waar dat passend is, zoals vroedschap, patriciërs, duvelstoejager en rapaille. Soms moet ik een woord opzoeken. Ik kan ook wel merken dat dit boek al wat langer geleden is geschreven (in 1979), want Hans is best een brave jongen. Hij is stiekem verliefd op Lina, die bij hem in huis woont, maar behalve een steelse zoen gebeurt er niets tussen de twee. Wel ben ik het hele boek lang benieuwd welke jongen de mooie Lina zal veroveren.

Als de Fransen eindelijk vertrekken en iedereen opgelucht ademhaalt, krijgt Utrecht een heel ander soort ramp te verduren: een orkaan trekt over de stad. De Domkerk stort in en de daken waaien van de huizen. Wie heeft geprobeerd om de genoemde gebouwen te herkennen, weet nu waarom dat niet altijd lukte, want na deze storm staat bijna geen enkele toren meer rechtop. De namen van de plaatsen zijn echter hetzelfde gebleven en dat maakt het extra boeiend om te lezen wat daar een paar eeuwen geleden gebeurde. Stad in de storm is een geweldig, leerzaam en spannend boek.