Ik ben dol op historische romans. Die spelen zich vaak af in de Middeleeuwen of daarna, maar Sabina, vrouw van Hadrianus leefde veel langer geleden: van 85 tot 137 na Christus. Ze is wereldberoemd geworden als echtgenote van de keizer. Tegen het einde van haar leven ziet ze Hadrianus echter maar weinig. Ze heeft zich teruggetrokken in een boerderijtje op hun buitenverblijf. Haar leven komt in wat rustiger vaarwater, maar dan wordt er alarm geslagen. Fuscus, die Sabina beschouwt als haar eigen zoon, is in gevaar. Halsoverkop reist Sabina met een paar slaven af naar Rome, in de hoop hem te kunnen waarschuwen. In de week die volgt gebeurt er van alles en nog wat. Toch heeft Sabina tussendoor ook de kans om terug te kijken op haar leven.

Door te kiezen voor het perspectief van deze vrouw, bespaart Nynke Smits ons beschrijvingen van militaire en politieke zaken. Sabina heeft wel veel gereisd naar alle uithoeken van het Romeinse rijk. Naast Italië en Griekenland kwam ze ook in Nederland en Engeland (denk aan de bekende muur van Hadrianus) en later in Egypte. Het huwelijk tussen Sabina en Hadrianus was gearrangeerd en beiden hadden ze andere liefdes: Sabina knuffelde in Griekenland met Julia en Hadrianus hield het meest van de jongen Antinous, die na zijn ongelukkige dood als een god vereerd werd en een heel aantal tempels kreeg. Ze hadden geen kinderen, wat een bewuste keus was van Hadrianus. Hij wilde namelijk zelf bepalen wie geschikt was om hem op te volgen.

Nynke Smits is docent klassieke talen en het is goed te merken dat ze uitgebreid onderzoek heeft gedaan om dit boek te kunnen schrijven. Daardoor komt het heel geloofwaardig over, ook al is er natuurlijk veel dat we niet zeker weten. Het boek is zorgvuldig gecomponeerd en door het verspringen in de tijd blijft het steeds boeien. Achterin staan een stamboom, een lijst van namen en Latijnse termen en een tijdlijn. Dat is af en toe erg handig. Bij de personen is ook aangegeven wie echt heeft bestaan en dat blijken de meesten te zijn.

Terwijl ik dit boek lees, besluit ik om het Limespad te gaan wandelen. Dit lange-afstand-wandelpad is gekozen tot wandelroute van 2019. Omdat het hele pad vanaf Amersfoort goed te bereizen is, lijkt dit me een mooi project. Pas als ik de wandelgids in mijn brievenbus vind, besef ik dat ik hiermee in de voetsporen van Sabina zal treden, door langs de toenmalige grens van het Romeinse rijk te lopen. Wat zou daar nog van te merken zijn? Het is zo lang geleden… Ik ben benieuwd!